Appels

Onlangs was ik op stage bij een van mijn gemeenteleden: zij is praktijkondersteuner in een huisartsenpraktijk in Hoorn speciaal voor ouderen. En waarom gaat onze dominee op stage, vraagt u zich af. Ik heb in mijn leven veel gedaan, veel mensen ontmoet, maar ik heb niet veel met ouderen te maken gehad. Niet in mijn werk en ook niet in mijn privé leven, want  mijn ouders zijn jong gestorven.
Dus kwam het zo te praat tijdens een huisbezoek en werd ik door haar uitgenodigd om een middagje met haar mee te lopen.

Wat een mooi werk is dat. Want wat is onze maatschappij moeilijk geworden als je ouder, heel oud mag worden. We hebben alles gedigitaliseerd, waardoor heel veel mensen sowieso al buiten de boot vallen. We hebben de wereld moeilijk gemaakt met veel brieven en veel bureaucratie.

Maar dat is heel anders in het werk van de praktijkondersteuner, de zorg komt aan huis, even een menselijk contact, poolshoogte nemen in de thuissituatie, een enkele medische handeling als bloeddruk meten, kijken of de medicatie nog goed is. Maar ook de verhalen aanhoren waar mensen, fysiek, psychisch of materieel vastlopen.

Dus gingen we samen op de fiets de wijk in.

Meneer Appels
Eerst  naar meneer Appels, die zijn naam eer aan doet. Hij heet Appels, maar hij heeft ook veel appels, groot, klein, op papier, mappen vol, schilderijen, beeldjes van steen, van hout overal appels. Meneer Appels heeft onlangs zijn vrouw naar het dichtstbijzijnde verzorgingshuis  moeten brengen omdat ze lijdt aan de ziekte van Alzheimer. Een groot verdriet, want al heel lang samen, hadden ze het zo goed. Maar het ging niet meer thuis, dus gaat hij elke dag nu bij haar op bezoek. Een man met een interessant verleden, gewerkt in de havens, dus ook een liefhebber van boten in allerlei soorten en maten.
Ik ben aangekondigd als de dominee en hij vertelt over zijn levensbeschouwing, dat gaat altijd direct als ik ergens op bezoek kom. Mensen zeggen wat ze ervan vinden, of ze geloven of niet, of ze met God gevochten hebben, of ze steun hebben aan hun geloof.
Meneer Appels is atheïst, maar heeft veel respect voor alle mensen die geloven in een betere wereld. Hij geeft mij twee bijbels mee, want hij is aan het opruimen. Ik spreek af dat ik ze aan de kerk zal geven.

Gesloten afdeling
Het gesprek gaat over of hij wil verhuizen naar een verzorgingshuis waar hij samen met zijn vrouw kan wonen,  zij in de gesloten afdeling en hij in een zelfstandige woning met zorg. Maar dat nieuwe thuis staat dan wel in Wognum of in  Enkhuizen. Wat een levensvragen worden hier in een klein half uur besproken. En wat een keuzes kent deze levensfase van een mens! Maar natuurlijk wordt hem ook tijd gegund om erover na te denken. De praktijkondersteuner spreekt af wanneer ze weer contact met hem opneemt. En dan gaan we weer verder.

Met tranen in de ogen zit ik op mijn fiets. Wat een liefde spreekt er uit dit gesprek, als je dit werk doet moet je echt van mensen houden.

We hebben het erover dat ons werk veel op elkaar lijkt, aandacht, zorg en liefde voor mensen met wie je mag werken, dat is een voorwaarde om dit werk goed te doen. En dat doet ze, petje af en wat zijn deze mensen blij met haar.

En terecht.

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl