Vluchtelingen in de kerk

Ik moest het even laten bezinken voor mijzelf, wat we hebben meegemaakt. In Hoogkarspel hebben we vluchtelingen een week te gast gehad in onze kerk. In één dag kregen we steun van de Protestants en Rooms Katholieke kerkbesturen voor dit project en was er een groep vrijwilligers beschikbaar.

Op 12 november j.l. hebben we een eerste ontmoeting met 30 vluchtelingen in onze kerk. We heten ze welkom bij de deur, vragen naar hun naam.
Grote mensen en kleine mensen, mensen met harde en gesloten gezichten, gewapend door het overleven, en mensen met het verdriet in hun ogen.
Kinderen die dicht zijn, naar binnen zijn gegaan en kinderen die helemaal uit hun dak gaan van wat er nu weer gaat gebeuren. Ze zitten in de stand van ‘kom maar!’

Samen eten
We schenken eerst thee en koffie en limonade met wat lekkers erbij en dan vragen we aan hen wat ze willen?
Want wij kunnen wel van alles bedenken, maar waar ligt hun behoefte? Dat komt er wel snel uit : taallessen, momenten voor stilte en gebed, ja, samen eten is ook fijn en dan kunnen ze zich vinden in een paar muziekmiddagen.
Het programma is klaar en nu de uitwerking. Maar ook dat gaat soepel, de mail blijkt een goed communicatiemiddel. Onze mensen staan klaar, elke ochtend en middag dat de kerk beschikbaar is, worden er taallessen gehouden, elke ochtend als de meesten er zijn is er een Prayermoment, door een van onze voorgangers.

Huisgemeente
Er is een Eritrese bijbel dankzij Vluchtelingenwerk en de oudste jongen leest voor, de Iraanse voorganger van de christelijke huisgemeente bidt en leest uit hun Nieuwe Testament wat ze bij zich hebben. Ze zingen met elkaar voor ons en wij zingen voor hen. Taal blijkt geen barriere, met handen en voeten en ogen en oren ontmoeten we elkaar.
Er is op woensdag een muziekmiddag en dan zijn mensen al wat los gekomen, het spelletje zakdoekje leggen, maakt ze blij en vrolijk. Wat kleine dingen al niet met een mens kunnen doen!
De maaltijd op donderdag 19 november, een week na onze eerste ontmoeting, is een hoogtepunt en een afscheid tegelijk. De mensen weten dat ze naar Langedijk gaan, weer in een sporthal.
Allerlei mensen komen nu mee, de vertegenwoordiger van het COA eet mee en beantwoordt vragen en de kledingbank verhuist ook naar de kerk.
Wat het met mij heeft gedaan, is dat de liefde vloeibaar en tastbaar wordt in zo’n week. Kerkmensen zijn heel goed in praten over de liefde en in het doen dus ook.
Er was geen onderscheid in of je nu christen was of moslim, iedereen was welkom.

Diep geraakt
De persoonlijke gesprekken met mensen hebben mij diep geraakt. Ik moest denken aan de zin die er staat in het Evangelie nadat Maria de engel op bezoek heeft gehad die haar vertelt dat zij de Zoon van God zal baren.
“Maria bewaarde al deze woorden in haar hart”
Dat doe je met datgene wat kostbaar is, wat teer is, al die woorden, blikken, dankbaarheid, blijdschap en verdriet bewaar ik in mijn hart en ik ben niet de enige. Ik weet dat andere vrijwilligers er net zo in staan.
En ook de zin, die een van de vluchtelingen uitsprak bij onze Friendslunch, ze zei: jullie hebben ons iets goeds gegeven wat over onze sadness is heen gelegd.
That’s what friends are for.

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

De NDC Toekomstacademie Amsterdam-Zuidas of Utrecht

New Dutch Connections (NDC) inspireert en motiveert (ex-) asielzoekers om opnieuw in zichzelf te gaan geloven en anderen te betrekken bij het realiseren van hun toekomstdromen. Dit doet ze door mensen en bedrijven te mobiliseren en een community te creëren die de asielzoekers ondersteunt en empowert, zodat zij verder kunnen werken aan hun toekomst.

NDC zoekt vrijwilligers in (de omgeving van) Amsterdam-Zuidas en Utrecht, die zich voor een periode van minimaal vier maanden willen inzetten als coach of persoonlijk begeleider van een -alleenstaande- asielzoekersjongere tussen de 15 en 30 jaar.

De Toekomstacademie
De Toekomstacademie biedt voor (ex-) asielzoekers- en vluchtelingenjongeren een alternatieve vorm van ontwikkeling, gericht op het toekomstige carièreplan. Het traject biedt asielzoekersjongeren begeleiding in het ontdekken van hun dromen en ontwikkelen van hun talenten. In januari 2016 start de Toekomstacademie met 50 jongeren, verdeeld over twee groepen, die ondersteund worden door 50 coaches en 50 maatjes.

Wil je je hiervoor inzetten? dat kan op verschillende manieren: als maatje, coach, elder, leermeester of gastdocent. Meer informatie over deze rollen vind je op ondernemeninjeeigentoekomst.nl.

Stilte en rumoer

Hier in het mooie Toscaanse land op een heuvel in ‘the middle of nowhere’ kom ik tot rust. De stilte is hoorbaar, alleen de insecten, de ruisende bladeren en het geluid van de wind doorbreken de stilte.
We hebben een huis, een bed, een groot terras, de zon en onszelf en elkaar.
Af en toe rijd ik naar een van de eeuwenoude plaatsjes in de omgeving. Hun fundament ligt in de Etruskische beschaving.
De huizen en kerken zijn op een ingenieuze wijze tegen en op de bergen gebouwd. De kunst is overweldigend en rijk.
Velen willen dat zien, verdringen zich, gulzig naar de oude wereld. Grote rijen bij de ingang en weinig devotie in de grote kerken. Maar ook een stille vrouw in een Mariakapel op haar knieën in gebed verzonken. Het is een land van cultuur waar ik in mijzelf zak, ik raak geaard door de grond en door de schoonheid. Ik wordt stil en maak contact met mijn verborgen vreugde en verdriet. Ik ben er.

Klap op de vuurpijl
Bij thuiskomst komt er veel op mij af, vieringen, vergaderingen, voorbereidingen, moeilijke gesprekken en als klap op de vuurpijl een giga interview in het Noord Hollands Dagblad, zo groot dat ik er verlegen van wordt.
Veel lieve, leuke, welgemeende reacties via mail, telefoon, Facebook, Twitter. Ik ben weer in de wereld met alle drukte van dien. Hoe kom ik weer bij mijn stille zelf, mijn aandacht.
Ik zit achter de computer en kijk naar de haven die steeds stiller en leger wordt. De boten worden op de kant gezet om met het nodige onderhoud weer klaargemaakt te worden voor een volgende zomer. Ik ga naar buiten straks en laat de wind door mijn haren waaien. Ik weet dat dát altijd helpt om leeg te worden, stil te worden.
Maar gelukkig heeft het maken van een overweging op mij dezelfde uitwerking, leeg worden om weer gevuld te kunnen raken. Daarom is dit werk zo mooi voor mij.

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Schipholwake Keizersgrachtkerk, Dominicus, Ekklesia

Ieder jaar organiseren Keizersgrachtkerk, Dominicus en Ekklesia (KDE) samen een wake bij de Schipholgevangenis waar mensen-zonder-papieren opgesloten zitten. Mooi aan die samenwerking is dat de kerkgemeenschappen elkaar er beter door leren kennen, maar vooral dat ze met een indrukwekkende groep van soms wel 100 mensen om het detentiecentrum heen lopen om de gevangenen een hart onder de riem te steken.
Wanneer: zondag 14 februari 2016, van 14:00 tot 15:00 uur. Meer informatie vind je op: schipholwakes.nl
Vervoer: Net als in de afgelopen 2 jaar huurt KDE een grote bus, zodat het niet al te moeilijk is om er te komen. Het complex bevindt zich namelijk echt in een uithoek van Schiphol.
Aanmelden en voor vragen: Geeske (Liturgisch team Ekklesia) 06-28810898

Religieuze existentie in Amsterdam

Studenten aan de Vrije Universiteit doen onderzoek in OBG De Duif

– De Theologische Faculteit van de Vrije Universiteit (VU) en de Protestantse Theologische Universiteit (PTU) kennen sinds drie jaar de gezamenlijke module ‘Religieuze existentie in Amsterdam’. VU/PTU benaderden het bestuur van oecumenische basisgemeente (OBG) De Duif. Die besloot enthousiast mee te werken aan het initiatief.

Verkenning
Accent in de module ‘Religieuze existentie’ ligt op een verkenning van het veelkleurige godsdienstige leven in Amsterdam en omgeving. Deelnemers aan deze module beschrijven en analyseren één godsdienstige gemeenschap of beweging. Zij observeren en brengen het eigene van die specifieke gemeente of gemeenschap in kaart. De studenten ‘ruiken’ zo aan de praktijk van alledag van geloofsgemeenschappen in de stad waar ze studeren.

Centraal in de verkenning staat de vraag naar de veelkeurigheid van het geloofsleven binnen een specifieke geloofsgemeenschap. De VU/PTU module concentreert zich op de vraag in welke mate de geloofsbeleving van de afzonderlijke leden overeenkomt met het ‘officiële’ geloof van de gemeenschap. Een actuele vraag omdat we in onze tijd zien dat vaste geloofskaders vaak wegvallen en gelovigen met een zekere vrijheid hun eigen geloofsweg gaan.
Het bestuur van De Duif zet zich in door te bemiddelen bij het zoeken naar leden en betrokkenen die bereid zijn tot een interview.

Activiteiten
Op 26 oktober ging de module van start en loopt tot eind december door. Te verwachten activiteiten zijn:
– bijwonen van centrale bijeenkomsten, met name vieringen
– onderzoeken van schriftelijk materiaal en/of de site van de gemeenschap waarin het geloof van de gemeenschap naar voren komt
– afnemen van interviews met de voorganger(s) of (een) andere leiding­gevende(n)
– interviewen van een gevarieerde groep leden van de geloofsgemeenschap over hun geloofsbeleving.
De Duifgemeenschap kan via de interviews ook eigen onderzoeksvragen of -thema’s opnemen, zolang deze vragen passen binnen het profiel van de module. Dit laatste is ter beoordeling van VU/PTU.

Even voorstellen
Studenten die oecumenische basisgemeente De Duif als onderwerp kozen zijn: Froukje Eikelboom (secretaris), Benjamin Bogerd, Elisa Kippers, Matthias Teeuwen en Sarah Wenz. Zij wonen komende weken de vieringen en vergaderingen bij en nemen de interviews af.
Contactpersoon voor De Duif is secretaris Holke-Hans Boersma.

Zie ook: HGL 2015-6, pagina 4