Artikelen door Fred Vos

Mijlpaal of Merkteken

Ik heb het gered een jaar lang zonder mijn liefste te (over) leven. Wat een marathon en wat wordt je daar moe van: met pijn en verdriet door de wereld sjouwen en net doen of dat gewoon is. Het voelt als een mijlpaal, alles een keer beleefd zonder haar, de seizoenen, de belangrijke dagen en […]

Jong en Oud

Vorige week schrok ik toen er sprake was van andere maatregelen voor jongeren en ouderen. Ik dacht even: is de solidariteit tussen ouderen en jongeren na 5 weken al op? Ik voelde ook lichte jaloezie, zij wel en wij niet… Maar na dieper nadenken vind ik het eigenlijk een puikbest plan om kinderen en jonge […]

Zichtbaar en onzeker

Alles wordt zichtbaar in deze dagen. Al onze moeiten en onze pijn, overmoed, irritant gedrag, de eenzaamheid én de echte nood van mensen. Wij leren elkaar kennen hier in dit land, wij lijken wel één grote familie geworden. Familie Met die stoere zoon die zich van niemand iets aantrekt. Hij weet het altijd beter. En […]

Excuses

Op de dag van de herdenking van de bevrijding van Auschwitz was ik bij het Auschwitzmonument, in het Holocaustmuseum en in de Hollandse Schouwburg. Een indrukwekkende tocht langs verhalen van tirannie, vernietiging en bevrijding van het joodse volk in Europa, van menselijk geluk tot de uitzichtloosheid van de concentratiekampen. Bij de Auschwitz herdenking heeft ministerpresident […]

Frites mét

Tegenwoordig is – wonderlijk genoeg- ons standaard vervoermiddel de ambulance, de zorgambulance. Deze brengt ons naar afspraken met artsen, onderzoeken, en van en naar ziekenhuizen. Anders dan de 112 ambulance hebben ze niet zo’n haast en blijven ze even langer bij de patiënt dan gewoonlijk. Zo kwam het dat we na een ziekenhuisbezoek onlangs bij […]

Onbreekbaar

Zo noemen de Nieuw Zeelanders hun land na de aanslagen. Dat is sterk, dat is samen en verbonden. Die verbondenheid geeft kracht. Deze week zei één van onze naasten: ‘Hoeveel kan een mens dragen?’ Daar weet ik geen antwoord op. Ik weet wel dat een mens heel flexibel is en dat je je kunt aanpassen […]

Je ziet wat je bent

Diana ging 3 dagen op training, en viel meteen met haar neus in de boter. “De oefening heet: The place is the teacher”, zegt Bridget, De plek is de leraar. Ik ben op de ochtend van de eerste dag van de training ‘Intention and Attention as Keys to Non Violent Communication’ in Centrum Djoj in […]

Altijddurende bijstand

Column over kerkasiel in Den Haag, 10 november 2018 – door Diana Vernooij Het is een gebed zonder eind, schreef een voorganger, die liturgische marathon in de Bethelkerk. In Den Haag wordt door een lange liturgie het kerkasiel voor het gezin Tamrazyan mogelijk gemaakt. Want zolang er een eredienst aan de gang is mag de […]

Luister! – Kerkasiel Den Haag: Hayarpi Tamrazyan en familie

Zaterdag 10 december, 14:00 – 16:00 uur, Kerkasiel Den Haag Luisteren naar de verhalen van vluchtelingen, daarvoor open je je hart. Want echt luisteren is luisteren zonder vooroordeel, zonder te denken te weten wat de ander bedoelt. Laten we vluchtelingen tot spreken horen: luister! In het liturgische gebed-zonder-eind in het Haagse kerkasiel rond de Armeense […]

Dag vol poëzie, muziek, theater en zingen

Het Nieuw Lied Fonds bestaat 25 jaar en viert dit op 17 november met een rijk gevuld programma in het Koepeltheater in Leeuwarden. Programma onderdelen: Bram van der Vlugt en Nettie Blanken spelen Vasalis; Tom Löwenthal en Geke Bruining zingen met de zaal; Felicity Goodwin en Emma Breedveld maken muziek; Juut Meijer en Annele Meiners […]