Vol verwachting

Voor studie was ik de afgelopen week in Groningen en heb mijn ogen uitgekeken. Het was de introductieweek van de nieuwe studenten in deze gezellige studentenstad.
Afgezien van het feit dat ze steeds jonger worden en wat dat zegt over mij, viel mij een ding in het bijzonder op. Ze liepen allemaal vol verwachting rond, de één stralend, de ander wat bescheidener, wat ingetogener, maar in de ogen las ik diezelfde blik: hier gaat iets nieuws beginnen en wat kijk ik daarnaar uit!
Er was een introductiemarkt voor de universiteit. Leuk om te zien dat zij gretig alle standjes afliepen van het studentenkoor, de politie, groepen buitenlandse studenten tot aan de sport toe, een onderwerp dat veel jonge mensen trok.

Energie
En als ik naar mijn eigen leven en dat van vrienden kijk, dan heeft de stap in het nieuwe van studie of banen mij altijd veel vreugde gebracht. Een nieuw begin, wat gaat het mij brengen? En later, kan ik mijzelf hier in uitdrukken, ontwikkelen; kan ik verder groeien en wie kom ik tegen? Soms lopen de mensen die je in zo’n tijd hebt ontmoet, je leven lang mee.
Het geeft in ieder geval energie, spirit.
En ik heb er nooit spijt van gehad om verder te trekken om me verder te ontpoppen in het leven. En dat gevoel van verwachting geeft mij veel plezier.

Startzondag
In de kerk hebben we ook weer een nieuwe start gemaakt met een bijzonder feestelijke Startzondag over en als ‘Goede buren’ met muziek en dans, ook voor de buurt.
Het was een groot feest. We hebben het koor The Voice Company gevraagd om ook in onze Kerstnachtviering op te treden.
In Westwoud hebben we weer een prachtige oecumenische viering beleefd over ‘Loskomen’ met vogels van allerlei pluimage!
En verder hebben we een prachtig programma met veel moois in petto: dans, zang, films, theater, gespreksgroepen, ontmoetingsgesprekken, bijzondere vieringen, het gesprek voor de zondag, columns en vooral samen zijn in allerlei vormen.
Ook dat wekt verwachtingen en met elkaar maken we er iets moois van, daar ben ik van overtuigd.

Ik hoop dat jullie dat gevoel kennen van vol verwachting te zijn naar wat er vandaag in je leven weer langs komt.
Want voor mij is elke dag zo’ n nieuw begin om met verlangen naar uit te kijken. Geniet ervan.

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Zomerse ontmoetingen

Na een mooi zomerreces ben ik weer in charge met columns, vol met ervaringen, gedachten en belevenissen van een dominee in de Streek.
Deze zomer heb ik elk vrij momentje gekozen om buiten te zijn, om de vrije natuur in te gaan en zo kwamen we ertoe om de wandelroute over de Westfriese Omringdijk te starten. Dat vergt een goede voorbereiding om te komen waar je wilt beginnen en ook weer thuis te komen na een prachtige maar vermoeiende tocht door het westfriese land.

Nu ben ik ooit in een van mijn vorige levens busmanager geweest, dus wij nemen de bus, maar de kennis van het OV is niet meer zo up to date: de bus die ik heb uitgekozen rijdt ‘s zomers niet zoals één van mijn vroegere collega’s mij blij vertelt.
We hebben een mooie ontmoeting en natuurlijk gaat het ook over mijn huidige vak, dominee zijn en over vroeger, hoe het was… Hij wil nog eens een keer komen in een viering, abrupt stopt ons gesprek, want ik bedenk dat we ook de bus naar Medemblik kunnen nemen en die vertrekt bijna. Dus we lopen die dag van Medemblik naar Andijk. En ik weet het zeker: we zien elkaar vast weer.

IJsberen
Een volgende trip een week later brengt ons toch echt naar Andijk, weer met de bus, de buschauffeur is ook een bekende, we praten mooi bij en ik vertel dat ik zondag voorga in het Nicolaas. Zijn moeder blijkt er te wonen en we hebben het opeens over haar geloof in de hemel, zo praat je zomaar wat af in de bus. Intussen hebben we ontdekt dat de Airco van de bus het wel erg goed doet. We hebben het ijskoud en de buschauffeur doet er alles aan om ons warmte te geven, maar het gevolg is dat hij het bloedheet heeft en wij als ijsberen door de bus stampen.
Ook dat is mij niet vreemd, want het deed mij denken aan de stampij die ik moest maken bij de techneuten om de – naar hun idee kleine – storingen gemaakt te krijgen. Ik wist wat het voor een chauffeur en/of passagier doet als je in de kou of in de hitte in de bus zit en je kunt er niks aan doen.

Onderweg lopend kom ik weer een oude bekende tegen, een oud-collega van de bus die van alles heeft meegemaakt, waar ik zijdelings van heb gehoord. Even kijken we elkaar aan en zien het verdriet bij de ander. Wat bijzonder zo’n plan om te gaan lopen. Maakt veel los.
Het maakt veel los van vroeger en het geeft mij de kans om mensen te ontmoeten die al een tijd niet meer dagelijks in mijn leven zijn.

Nieuwe indrukken
Dat is toch de rijkdom van de zomer dat je eens mensen op kunt zoeken, waar je door de bank genomen geen tijd voor hebt. Zomertijd lijkt langer dan wintertijd door het licht, de zon, de ruimte … En dan kies ik er ook doelbewust voor om in mijn vrije tijd mensen op te zoeken die ik een tijd niet meer heb gezien, of mensen die een beetje uit het zicht verdwenen zijn. Zo wordt het een mooie zomer vol herinneringen en nieuwe indrukken.

Ik hoop dat uw zomer er ook mag zijn …

Hartelijke groet van Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Elkaar verwelkomen

Gisteren hoorde ik van iemand die een nieuwe partner heeft dat haar familie haar partner uitgebreid ging verwelkomen in de familie. Ontroerend en bijzonder zo’n schijnbaar simpele gebaar, maar wat brengt dat in een mens teweeg dat je welkom wordt geheten.

In de wereld hebben we het ook vaak over welkom en niet welkom, van landen tegenover elkaar, van mensen die op de vlucht zijn. Dan hebben we het over mensen als een kwestie, n.l. de bed, bad en broodvraag. Mensen worden vaak tot een nummer, tot een probleem, tot een kwestie of een dilemma gemaakt.

Makkelijker leven
Maar het leven wordt vaak zoveel gemakkelijker als je mensen bij name kent, als je weet wat hun vraag is. Als je ze aanziet en zegt: je bent welkom bij ons, kom binnen, we hebben genoeg hier van alles.
Misschien komt het doordat ik als kind zo welkom was, zo gewenst, dat het mij steeds meer opvalt dat als je groter wordt er een heleboel mitsen en maren bijkomen. En ik wil daar maar niet aan wennen, ik wordt er nog steeds verdrietig van, als er grote hekken en grenzen worden geplaatst om het heilige privéleven.

Aanschuiven met eten
Als je bij je eigen familie alleen maar kan komen op afspraak liefst 3 weken van tevoren. In Westfriesland kom je achterom en je bent welkom. Natuurlijk bel je van te voren op als iemand ziek is of als er omstandigheden zijn dat de deur minder makkelijk opengaat. Maar ik heb het steeds heerlijk gevonden om zomaar even aan te wippen bij de ander.
Misschien komt het ook door de grote gezinnen in het Westfriese dat er altijd wel iemand bij kan. Dat je ook gewoon aan kunt schuiven met eten, want er is genoeg.
Het meest vreselijke gevoel in het leven is dat je te veel bent, dat mensen eigenlijk genoeg aan zichzelf hebben en de ander er niet meer bij kunnen hebben.

Elkaar verwelkomen doet zó goed en het kost niks. Gewoon doen!

Hartelijke groet,
Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

vg-marina-r300

Marina Slot was predikante in de PKN-gemeentes Westwoud-Binnenwijzend en Hoogkarspel-Lutjebroek
(N-H) van 2013 tot 2019.

Marina was ook meer dan 20 jaar één van de gekozen voorgangers in De Duif.
In 2013 werd zij aangesteld als predikante in de twee geloofsgemeenschappen in Noord-Holland.
Met haar columns overbrugt zij de afstand tussen Duif en provincie.

De columns werden eerder geplaatst in het Noord-Hollands Dagblad en de gemeentebladen ‘Klankbord’ en ‘Rotonde’.