BRASA

Brasa. Dat  kregen wij van een hele grote donkere man in het dorpje Gunsi in Boven-Suriname, het binnenland  waar  de mensen nog leven volgens oude tradities en rituelen. Bert – zo heet hij, want heel veel donkere mensen hebben erg Hollandse namen zoals Bert en Wim – gaf ons een grote omhelzing (= Brasa) omdat  hij zo hard had gewerkt en alles af was, wat hij had willen doen die dag. Nu is dat met die grote hitte een hele prestatie, dus wij beantwoordden de brasa met veel enthousiasme. Wíj hadden alleen maar in de rivier gezwommen en ons vermaakt in het dorp. Bert is een man die graag brasa’s geeft, bij elke gelegenheid die zich maar voordoet, krijg je een brasa van hem, hij is een grote schat van een man. Een wonder om te ontmoeten. Hij wil ook het liefst dat iedereen in zijn omgeving het goed heeft. Hij vertelde dat zij met de mannen van het dorp en een enkele vrouw gingen bidden voor een zieke man. Aandacht en warmte uitstralen en de gemeenschap bouwen.

In het kindertehuis Tamara waar ik was en waar we met elkaar een kinderviering hebben gevierd, vroeg ik aan de kinderen: wat doe je voor iemand van wie je houdt? Omhelzen, zei één van de kleinste jongetjes, en dat terwijl hij niet vaak een omhelzing, een brasa zal krijgen.

Gelukkig weten kinderen vaak wel in zichzelf wat liefde is en wat liefde van je vraagt. Onder elkaar zoeken ze de warmte en de genegenheid als ze die van volwassenen niet krijgen.

Toen wij in het dorp van Bert kwamen op weg voor een ‘boswandeling’ door  het oerwoud kwam er een hele kleine oude vrouw op ons af met wijd open armen, ze omhelsde ons alle drie en we voelden ons welkom in het dorp. Bert zei later dat noch zijzelf, noch anderen weten hoe oud zij is. Maar zij leek voor ons een kleine engel met  zachte grijze krulletjes. Iemand die wijsheid en liefde uitstraalt en het ook kan geven.

Ik dacht: hoe zou het zijn als ik dat eens ga doen in Hoogkarspel en Westwoud, iedereen een brasa geven, een warme omhelzing. Wat zou het dan anders worden… Wie weet, komt het ervan.