Uitzwaaien

Ze is bijna 26 jaar, dapper en moedig stapt ze de wereld in, heeft alles achter zich gelaten.
We staan op Schiphol met familie en vriendinnen en genieten nog even van elkaars gezelschap.
Iemand vraagt: “Heb je je sleutels?”
“Welke?” is het antwoord.
Haar huis is opgeruimd, de fiets is verkocht en dan heb je niet één sleutel meer. Moeilijk voor te stellen voor ons mensen die toch wel leven met enig bezit.

Ontmoeting en samenzijn
Ze gaat naar Suriname om daar te wonen en te leven. Het land waar ze zich gelukkig voelt door de temperatuur, door de mensen, het gebrek aan agendadruk, de tijd voor ontmoeting en samenzijn.
Ze gaat vrijwilligerswerk doen en uitrusten van een lange en intensieve periode met veel werk en zorg.
En ze gaat op zoek naar haar passie in het leven, alle diploma’s zijn opgeborgen in een verhuisdoos, want die hebben haar nog niet gebracht bij wat ze werkelijk wil.

Erwtensoep
Een van de vriendinnen zegt: leef je dromen!
En dan is het zover, tranen vloeien en met een dikke brok in mijn keel, zwaai ik haar uit.
De ‘kleine’ die geen kleine meer is, maar een vrouw van de wereld die kiest voor een eigen bestaan op een andere plek in de wereld, ver weg van dat koude Holland.
Hoewel ze bij onze laatste lunch wel erwtensoep nam, nog even dat lekkere Hollandse eten…
Communicatie kan tegenwoordig over de hele wereld zelfs met beeld, maar wat zal ik haar missen.
Maar wat het belangrijkste is, is dat zij heel, heel blij is daar.

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Trots en blij

Marina Slot in item op RTV N-Holland, 16 januari 2017

© RTV Noord-Holland

Vorige week was ik zomaar even op tv, bij Noord-Hollandse Buurten van RTV Noord-Holland. Omdat ze in ons buurtje in Oud Hoorn langskwamen en daar ook o.a. een dominee met haar vrouw hadden gespot. En tot mijn verbazing en blijdschap kreeg ik de leukste reacties: blije reacties van bewoners van het Noorderlandhuis tijdens de viering van afgelopen donderdag, een telefoontje van een gemeentelid, een lid van de RK kerk op het parkeerterrein in Hoogkarspel, appjes. en reacties op Facebook van collega’s, oud-collega’s, gemeenteleden en parochianen uit Westwoud en Hoogkarspel. Trots en blij dat hun dominee, de dominee van het dorp zo mooi gefilmd is.

Liefde van God
Dat roept dankbaarheid op bij mij, ik voel me onderdeel van het grotere geheel van de kerken en de dorpen…
En ik voel ook dat ik bezig mag zijn met de liefde van God en dat mensen er wat aan hebben in hun dagelijks leven. Niet alleen jullie zijn trots en blij, maar ik ook.
Trots op de mensen in het dorp, op de bijzondere en inspirerende gesprekken, activiteiten en (oecumenische) vieringen, op wat we allemaal hebben bereikt met elkaar in de afgelopen jaren.
De verbinding die er weer is en de gemeenschap die zichtbaar en voelbaar is.
Een van mijn collega’s noemde dat wij toch wel een hechte gemeenschap zijn, en dat doet goed, heel goed. Bedankt! Allemaal!

Ds Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Reportage terugkijken op RTV N-Holland (vanaf 08:15)

– – – – – – –

Naschrift bij de vorige column Het wonder van Wittem.
Ik heb aan de kloosterboekhandel mijn column gestuurd met de vraag of ik het boekje over de werken van Barmhartigheid kon betalen.
Als antwoord kreeg ik onderstaande mail terug.

Beste Marina!
Dank voor dit mooie verhaal!
Er zijn nog eerlijke mensen in deze wereld en dit is in inderdaad een wonderlijk verhaal. U komt ongetwijfeld nog eens in Wittem. Dan komt het wel goed. Voor nu schenk ik U dit boekje en hoop dat U nog lang door mag gaan met uw goede en belangrijke werk!
Met veel groeten, G. Prickaerts

Het wonder van Wittem

jaar-van-de-barmhartigheidVlak voor de grote kerstdrukte waren wij even een paar dagen in Limburg en bezochten de abdij van Wittem. De expositie van kerststallen stelde ons in staat om de prachtige, indrukwekkende bibliotheek te bekijken van dit immense klooster.
Vanuit dit klooster is de missie en evangelisatie van Brazilië, Argentinië en Japan grondig aangepakt. En als je nu bedenkt dat er nog 5 broeders wonen in dit gigantische complex, is dat wel een enorme teruggang.
De vieringen in het nieuwe kerkgebouw worden druk bezocht, een groot parkeerterrein vol auto’s en het was dringen bij de reserveringen voor de kerstnacht en kerstochtend vieringen.

Barmhartigheid
Een hele mooie abdijwinkel bevatte prachtige kaarten, kalenders en boeken, up to date theologie, een lust voor het oog.
Eén boekje viel me op omdat het als titel had het ‘Jaar van de Barmhartigheid, tien verhalen als opstap.’ Ik heb het niet opgepakt, maar mijn gedachten gingen er wel naar uit, omdat wij in 2017 als thema voor de oecumenische vieringen in Westwoud de werken van Barmhartigheid hebben uitgekozen.

Wonder
Na een mooie ochtend van kijken in de oudere kapellen en kerken van het klooster, kwamen we thuis in ons logeeradres en wat een wonder! Dat kleine boekje over Barmhartigheid bevindt zich in de tas van mijn vrouw. Ik zeg nog: heb jij dat voor mij gekocht? Maar ze zegt: nee, ik heb alleen kaarten gekocht in de winkel.
Ik kijk in het boekje en zie de inlegger met prijs er nog in zitten.

Is dat nu geen wonder, ik heb een mooi boekje meegekregen en moet ik het nu wel of niet betalen? Want dit wonder kost wat!
Ik wens u een wonderlijk mooi en gezond Nieuwjaar toe en veel Barmhartigheid die je zo maar toevalt. Ik heb ervaring!

Ds. Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Staat de kribbe al klaar?

de-kribbe-2016Wat heb ik toch eigenlijk een ongewoon beroep, al twee maanden ben ik bezig met de kerst, ik zing in twee koren kerstmuziek, ben bezig met de voorbereiding van de kerstzangviering, het kerstdiner in de herberg, het gelegenheidskoor en vier kerstvieringen,
En het gesprek gaat zelfs thuis over of er al een echt kindje Jezus is gevonden in Westwoud en of de kribbe al klaar staat.
Ik geniet ervan dat dit zo is, al die mooie muziek en toch een beetje leven in de verwachting van…
En dat terwijl velen van u met andere voorbereidingen bezig zijn, zoals: wie nodigen we uit met de kerst, of word ìk wel uitgenodigd met kerst? Nemen we een echte kerstboom dit jaar of halen we de kunstkerstboom weer van de zolder? Wat gaan we eten in dat lange weekend, dat begint met de kerstavond op zaterdag? En gaan we naar de kerk die avond en naar welke kerk, naar welke viering?

Glühwein
Soms voelt het ook wel raar zoals nu, ik zit in de kerk van Hoogkarspel te werken. Af en toe heb ik het gevoel dat ik een beetje woon in de kerk.
Als ik bij de supermarkt kom, zie ik veel kerstlekkers liggen en wat luxere producten dan anders, maar ik doe er niks mee.
Mijn kerst ziet er zo uit: na een week van vieringen met jong en oud en voorbereiding om alles tot in de puntjes te laten verlopen, ga ik op kerstavond om 18.00 u naar Westwoud. En dan ben ik lang niet de eerste in die grote RK kerk. De koren staan al klaar en gaan om half zeven zingen. We vieren een prachtige Jongeren en kinderkerst en ik neem gauw een kopje koffie en een kerstbroodje en race naar Hoogkarspel voor de kerstnachtviering met het Byzantijnse koor Indrik.
Als het vredeslicht en het kerstkind zijn aangekomen en aan het eind van de avond de glühwein is uitgeschonken, ben ik klaar. Mooi werk, toch!
Iedereen een mooie en liefdevolle kerst toegewenst en tot in het nieuwe jaar.

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Over de liefde

Laatst vroeg iemand aan mij waarom ik het in de viering en ook in mijn column altijd over de liefde heb. Ik moest daar even over nadenken.
Het meest voor de hand liggende antwoord is dat er in de wereld zoveel onvrede, haat en oorlog is en dat we daarom wel een beetje tegengif kunnen gebruiken.

Onherbergzame wereld
Nu het Advent is en we de komst van een kind verwachten, een kind dat de wereld iets heel anders heeft gegeven dan waar men op hoopte, kan ik het beter uitleggen.
Neen, Jezus van Nazareth werd geen leider met spierballentaal en manipulaties, geen koning die elke dag moest laten zien wat hij waard was.
Jezus van Nazareth werd mens onder de mensen, met geboortepijn en ter wereld gekomen in een onherbergzame wereld. Hij leefde onder ons en was een mens van vlees en bloed. En toch was hij ook anders.

Zoeker naar liefde en recht
Hij had aandacht voor de mens die hij ontmoette, hij was bezig om mensen bewust te maken van wat ze met zichzelf en met elkaar doen. Dat je de kant op kan gaan van elkaar dwarsliggen, elkaar pijn doen of dat je elkaar kunt helpen, liefhebben.
Dat je kan kiezen voor een leven van liefde, vrede en gerechtigheid of dat je je kan laten leiden door het kwaad, het boze, de schaduw in je zelf.
Ik ben een volgeling van die zoeker naar liefde en recht. Ik probeer zo goed en zo kwaad als het gaat die weg ook te volgen.
Dus gaat het er elke dag bij mij over, over de liefde ….Mij verveelt het nooit.
En u???

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Het leven deelt uit!

” Het leven deelt uit “, dat zei een van mijn beste vrienden vorige week tegen mij, toen ik bij hem thuis werd opgebeld door een lieve vriendin met een naar bericht over haar gezondheid.
Ik vroeg waar hij die uitdrukking vandaan had, maar dat wist hij niet meer.
“Misschien wel zelf verzonnen”, was het olijke antwoord.

Goede en fijne dingen, ziek en zeer
Maar dat is toch zo, het leven deelt uit van de goede en fijne dingen, maar ook van ziek en zeer, klein en groot leed. Dat klopt en hoe langer ik deze zin proef, hoe beter het smaakt.
Het is geen zware zin, het is een zin die zegt, het is zoals het is. Jij het een, en ik het ander.
Het gaat niet om wat je verdient of wat nodig is, het gaat om wat er op je af komt en dat jijzelf het niet kan beïnvloeden. De één krijgt genezing, de ander wordt ziek. De een krijgt een kind en de ander gaat dood. Zo is het leven en daar hebben we soms grote moeite mee, maar zo is het wel.

Veel uitdelen
Ik schrijf deze column op 11 november, de dag dat wij volwassenen aan kinderen snoep en lekkers mogen uitdelen. De beide kerken van Hoogkarspel zijn open en doen mee.
Een grote vreugde als je thuis komt met een plastic tas vol onverantwoord suikergoed.
Even is het leven alleen maar zoet voor alle kinderen, hoewel we niet weten hoe het er thuis aan toe gaat. Het leven deelt ook daar uit, de één heeft een leuke jeugd en de ander herinnert zich alleen de hel van vroeger.
En soms kan het heel erg goed komen met zo’n mensenkind, gelukkig maar dat het leven zoveel verschillende dingen in petto heeft. Laten we om in balans te blijven zelf ook maar veel uitdelen. Warme groet!

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

De Herberg, de droom van een dominee

Toen ik solliciteerde als dominee in Hoogkarspel en Westwoud, heb ik gezegd dat mijn droom is dat de kerk een herberg is. Een plek waar je uit kunt rusten, je kunt laven aan de stilte, de muziek, goede woorden, ontmoetingen, geestelijk voedsel, maar ook een maaltijd, een gesprek met elkaar.
Drie-en-half jaar na mijn intrede op 8 april was het zover, de eerste maaltijd werd genuttigd door 26 ouderen van onze beide gemeenten.
De verbouwde pastorie huiskamer kreeg de naam Herberg en wij hebben daar een prachtige keuken waar we met de kookgroep de heerlijkste maaltijden bereiden.
Onze kosteres Margreet maakt altijd een prachtige tafelschikking en kleedt de ruimte mooi aan en ook doet zij het leeuwenaandeel van de afwas. Heerlijk om zo verzorgd te worden!

Maaltijd voedt en inspireert
Inmiddels hebben we drie maaltijden gehad, de ene maand is er open inschrijving, de andere maand nodigen we een groep mensen uit.
Bij de open inschrijving hebben we een programma. Als dit je aanstaat, dan kun je mee-eten en genieten van een verhaal en muziek en een lekkere driegangenmaaltijd met koffie en thee na. Maar vooral ook genieten van de ontmoeting en het gesprek met elkaar. Iemand van de aanwezigen van de afgelopen vrijdagavond zei: hier wordt je levendig van, het voedt en inspireert.
De andere maand nodigen we een groep mensen uit van wie wij vinden dat ze het verdienen, die iets betekenen voor de samenleving (zoals in september leden van de vrijwillige brandweer) of mensenkinderen die zo’n ontmoeting nodig hebben.
Want in november komen de jongeren van Nicole’s Huiskamer met hun begeleiders bij ons eten.
Met kerst staat er op 16 december een kerstdiner klaar voor wie wil en gaan we kerstliedjes zingen samen met pianist Piet Beemster.

Eten in de kerk
Nu hebben we gemerkt dat mensen nog een beetje huiverig zijn om in te schrijven, om te komen. Eten in de kerk? Waarom zou ik? Of ik wil niet elke keer inschrijven, want anderen moeten ook de kans krijgen.
Een van onze gemeenteleden wil al wel een abonnement op de Herberg!
Iedereen is welkom bij ons, iedereen zonder uitzondering, of je nu iets met kerk of geloof hebt, dat doet er niet toe.
Spreekt het je aan om een keer mee te eten, meld je dan via telefoon of email aan.
We gaan de maaltijden ook aankondigen in de Rotonde en de Schakel.
We gaan tot maximaal 20 personen omdat het dan ook voor de kookploeg nog leuk blijft.
Eet smakelijk! En tot ziens!

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Dorpsfeest met sopas in Moulinho

Op zondagochtend rond half een gaan we naar het dorpsfeest waarvoor onze gastvrouw Myriam al enkele uren bezig is. Op het plein achter de kerk staan allemaal tentjes en elk dorp presenteert zich met een sopa (soep) en een heerlijk zoet toetje. Voor de grotere eters zijn er broodjes met vlees en bakkeljauw en voor de grote dorst is er bier en wijn en frisdranken. Het dorp Pereira, waar wij logeren, heeft pompoensoep gemaakt. Maar die vindt minder aftrek dan de soepen met veel vis en vlees van de buurdorpen. Mensen houden hier van stevige kost. Ze werken veelal op het land of in de bouw en dan heb je niks aan liflafjes.

Schwartswalder Kirschtorte
Henk, onze gastheer, viert vandaag zijn verjaardag en krijgt als verrassing een eigengebakken Schwartswalder Kirschtorte van zijn vrienden uit het dorp. Dat valt nog niet mee om die te maken, want met deze warmte krijg je de slagroom niet eens stijf. Maar het is toch gelukt en de smaak is voortreffelijk.
De muziektent komt langzaam op gang, er zal nog veel gezongen, gespeeld en gedanst worden, maar dan zijn wij al vertrokken over de weg naar huis waar we later in de week nog een prachtig plaatje voorbij zien trekken. Een oude man en vrouw met grote hoeden op de trekker en daarachter een bakkie met een enorme hoge bak vol met druiven. Waarschijnlijk op weg naar de markt om te verkopen.

Soepfeest op pleinen
Maar dat dorpsfeest bracht me wel op een idee….
Kunnen we in de gemeente Drechterland en haar satellieten niet zo’n soepfeest organiseren rond de kerst op het mooie plein van Hoogkarspel. Wie weet…? En op het Amstelveld tegenover de Duif kan je natuurlijk ook heel goed een soepfeest houden. Voor daklozen en de grachtengordel allemaal tegelijk!

Hartelijke groet, Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Wie houdt de kerk open?

Daar praten we wel eens met elkaar over. Zeker als er net weer een van die lieve trouwe ouderen is overleden. Zou er over 10 of 15 jaar nog een kerk bestaan? En in welke vorm dan, want voor veel jonge mensen is de kerk niet meer aantrekkelijk. Het tijdstip waarop we bij elkaar komen om 10:00 uur ’s morgens is dodelijk zoals een jongere mij een keer zei en dat begrijp ik. Met het uitgaansleven van nu ben je op dat tijdstip nog niet bij de mensen.

Ik weet geen antwoord op die vraag. Vooralsnog worden onze vieringen die met veel inzet en creativiteit gezamenlijk worden voorbereid nog goed bezocht.
In Portugal kwamen wij bij een romaans kerkje en er voor zat een oude dame met hoed, stok en snor op een bankje. Zij had de sleutel van haar kerk en liet ons binnen. Ze vertelde over het eeuwenoude baptisterium (doopvont) in de rotsen en liet het ons zien.
Een vriendelijk gezicht van de kerk. Zij houdt haar kerk open, nodigt uit en ontvangt elke dag weer. Misschien is dat wel het mooiste, dat je gewoon door de week even in de kerk mag komen.
En dat je welkom bent.

Ds Marina marinaslot@kpnmail.nl

Hete dagen

Ik rijd om half 2 het dorp Hoogkarspel binnen en het ziet er uit als een Frans plaatsje in de siësta tijd. Weinig mensen wagen zich op straat op de extreem hete septemberdag. En de enkelen die dat doen, vluchten naar de airco van het winkelcentrum en de supermarkt. Wat zit er in de karren, fris voedsel, veel sapjes en de enkeling die nog een bloemetje koopt, kiest iets voor buiten, want de boeketten laten binnen al bijna hun kopjes hangen.
Maar als ik naar de kerk loop, zie ik al weer de fietsen staan van alle vrijwilligers van de soos. En o wonder, daar komen de dames en heren achter de rollator aan om te gaan kaarten, handwerken en knutselen.
Ze worden juichend ontvangen, want niemand verwacht veel volk met dit weer. Ik spreek een van onze gemeenteleden aan en prijs haar om haar moed om door deze warmte over het hete plein naar de kerk te komen.
‘Ach’, zegt ze, ’ het is overal heet’.

Boven de 30 graden
Ik wacht op mijn collega pastor en we praten over de oecumene in ons dorp. Mooie plannen groeien op het heetst van de dag, maar we maken er geen lange sessie van.
Dan naar het verpleegtehuis op ziekenbezoek, daar valt het ook niet mee, gelukkig hebben ouderen het altijd eerder koud dan heet, maar nu is het zitje voor de deur, het konkelplekkie niet te benaderen. Ik kien het zo uit dat mijn helaas zwarte auto in de schaduw staat, maar nog staat de thermometer ver boven de 30 graden.

Door ervaring wijs
Als ik op de volgende hete dag mag mee eten bij Seniores Priores in Westwoud met de ouderen, dan weet ik weer waarom ik zo geniet en zo veel leer van mijn contact met de oudere mens.
Ze nemen het leven zoals het is, door ervaring wijs geworden weten ze dat je niet zo veel kan veranderen en zeker niet aan het weer.

Een mooie herfst gewenst van Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl