Archief voor categorie: Nieuws

Het zal je maar gebeuren dat je kind een groot  ideaal heeft, dat hij de wereld wil veranderen, dat hij of zij een enorme stap zet, de wereld rondtrekt en anderen vertelt hoe het anders moet.
En wat zit je dan als moeder in de zenuwen, wat doet het pijn als je kind vanuit jouw perspectief in zeven sloten tegelijk loopt, onverantwoorde risico’s neemt en er een grote kans is dat ze niet veilig terugkomen in huis en haard van moeders.

Jihadstrijders
De moeders van jonge jihadstrijders hebben diezelfde angst, want de kans dat hun kind levend terugkomt is gering. Maar ook al die moeders die hun kind verloren door uitgaansgeweld, door een ernstige ziekte, door een verslaving, door een Nederlandse vredesmissie,  door wat er allemaal mis kan gaan met kinderen. Dat is een kruis op zich, om dat te dragen en hoe moet je verder met dat lijden in jezelf.

Soms heb je geprobeerd om het tij te keren, om het noodlot af te wenden, maar dat lukte niet; je hebt alles gedaan wat je kon, maar het was niet genoeg.

Als ik met de vrouwen in het Noorderlandhuis, ons verzorgingshuis in Hoogkarspel spreek, is een van de eerste dingen die ze mij vertellen dat zij naast hun man ook een kind hebben verloren. Op hoge leeftijd zit de pijn nog diep en is het verdriet nog zichtbaar.

Dat is het verhaal van Pasen, een verhaal van verlies, van het kruis te dragen dat  je je kind moet loslaten, dat hij een man is geworden en dat het zijn levensweg is jou los te laten. Maar in het Paasverhaal is er een bijzonder happy end.
De mens Jezus sterft en de Gods zoon staat op uit de dood.
Maar Maria is haar kind kwijt, eerst aan de hel van de veroordeling en het kruis en dan nog aan de hemel die hem opneemt. Helaas maken aardse moeders niet zo vaak zo’n opstanding mee. Dikwijls is het kruis loodzwaar en moet je verder door het moedig levenslang te dragen.

Maria
De verbondenheid met Maria is voor veel Rooms Katholieke vrouwen een zegen geweest, de vrouw die dichtbij ons staat en dichtbij haar zoon Jezus.  Zo was en is zij voor veel vrouwen een verbinding met het goddelijke. Met de hoop en de troost van  een andere wereld die verlicht en omarmt. En dat kan vrouwen en ook mannen  troost bieden, dat er een vrouw is die je voor is gegaan in het diepe verdriet.
Ik heb Maria leren lief hebben in de Duif, ik ben aan haar verknocht, want zij trekt het verhaal van Vader, Zoon en Heilige Geest dichterbij ons gewone mensen.

Stille Week
In de week die komt en die ook wel Stille of Goede Week wordt genoemd, gaan we symbolisch door alles heen: het feest van de intocht op Palmpasen,  de gemeenschap van het laatste Avondmaal, de joodse Seideravond die ook door Jezus werd gevierd met zijn leerlingen, het lijden en de dood door de terechtstelling van Jezus, de echte Passion, de stilte van de Stille Zaterdag, het stille verdriet  en dan Pasen met haar wonderlijke blijdschap en onbegrijpelijke ontdekking, een heel andere blijdschap, innerlijk en intens.

In deze week breng ik een ode aan Maria en de moeders van deze wereld. Om haar  liefde, moed en doorzettingsvermogen en telkens weer opstaan.

Een mooie Paasweek toegewenst,

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Als ik terugkijk op onze grote reis naar Sri Lanka, dan kijk ik met plezier terug èn ik vind het heerlijk om nu weer hier te zijn. De lente is in aantocht, de knoppen barsten uit hun velletje. En vaak breekt toch na regen, hagel of natte sneeuw de zon weer door. En wat een verschil met al die mensen in tentenkampen aan de randen van ons rijke Europa, die buiten moeten zijn zonder dak boven hun hoofd, ook in sneeuw en regen.

Ik ben blij en tevreden om in Nederland te wonen, omdat het grootste deel van mijn medemensen tolerant en vriendelijk zijn(zoals gisteren toen ik mijn pinpas kwijt was bij Albert Heijn). Ook al willen de media mij doen geloven dat iedereen bang is voor vluchtelingen, voor die angstige kwetsbare mensen met veel kinderen die op de vlucht zijn voor geweld en oorlog.

Floortje Dessing
Afgelopen vrijdag vertelde reisjournaliste Floortje Dessing in College Tour dat zij in Nederland blijft wonen omdat zij het nog steeds het fijnste land vindt om te wonen; argumenten zijn voor haar dat wij enorm veel vrijheden hebben in Nederland. We hebben zó veel en ook zegt zij: laten wij ons niet laten overrulen door onze angst voor het onbekende,  bijvoorbeeld de grote vluchtelingenstroom. Informeer je over hoe het werkelijk is. Sta vrij en onafhankelijk in het leven! En als er iemand dat doet, is zij het wel. Een vrouw die de hele wereld heeft afgereisd, zei zondag nog dat ze Nederland toch het fijnste land vind om te wonen, het is schoon, vrij en veilig, en we hebben goed onderwijs.

Ik heb in Sri Lanka gezien wat opleiding doet met kinderen, als je als 9-jarige of 12-jarige van school moet omdat er geen geld meer is. Dan moet je gaan werken omdat elke roepie/ cent nodig is.
Ik heb gezien wat goede en gezonde voeding doet met kinderen, hoe klein en tenger  kinderen blijven doordat ze gewoon te weinig te eten krijgen.
Ik heb gezien hoe treurig kinderen en jonge mensen er uit zien als ze na een ellenlange dag werken in de kledingfabriek thuis komen.

Niet genieten van de zon
Als je in een sloppenwijk van Colombo woont,  zie je niks van de mooie natuur van dat prachtige land en kan je ook niet genieten van de zon. Gelukkig is de familieband vaak sterk en goed, maar soms zo sterk dat er uitsluiting plaats vindt als je dingen doet die volgens de norm niet kunnen.

Ik moest zomaar denken aan mijn eigen jeugd net na de tweede wereldoorlog waarvan ik nog heel goed weet, dat het kleine stukje vlees – als het er al was –  door mijn vader zo eerlijk mogelijk verdeeld werd onder ons zessen. En ik herinner me de zin die hij altijd zei: ‘geef het maar aan de kinderen’. Ik dacht ook aan de stress die bij mijn moeder ontstond als er iemand tegen etenstijd kwam aanwaaien. Want er was toen gewoon niet genoeg. Later wel: iedereen kon mee eten. Ik zie nog de vluchtelingen in onze kerk hun borden vol scheppen, borden met een kop er op, want als je op de vlucht bent, weet je niet of je morgen weer eten krijgt.

Ik ben blij en tevreden met de vrijheid, met de ruimte zeker hier in het Westfriese, met het onderwijs, met de medische zorg, met noem maar op. In onze kerk zingen we vaak het lied ‘Tel je zegeningen, één voor één’, een oud lied met een ijzersterke inhoud. Als je dat elke dag doet, wordt je er echt blijer en meer tevreden van. En dat is toch mooi meegenomen. Proberen???

Ds. Marina
marinaslot@kpnmail.nl