De Vleugel

Vrijdagmiddag had ik na een ziekenbezoek in het AMC een afspraak met mijn oudste vriendin in Amsterdam. Wij ontmoeten elkaar sinds kort in Amsterdam, halverwege onze beider woonplaatsen Kampen ( waar we samen hebben gestudeerd) en Hoorn.
We ontmoeten elkaar bij de vleugel in de hal van het Centraal Station.
Nu was ik wat vroeger en ik had mij op een bankje gevleid dat daar in de hal staat.

Twintig minuten genieten
Ik was niet de enige die daar zat en samen met een oudere meneer heb ik wel twintig  minuten zitten genieten van al die amateurmusici die even op de vleugel spelen en dan hun reis weer vervolgen. Het begon met wat gepingel, maar al gauw kwam er een jonge man die prachtige muziek van Philip Glass ten gehore bracht. Even snel als hij achter de vleugel was gekropen, was hij ook weer weg. Het gaat hier niet om applaus, maar om even te spelen op die prachtige vleugel, onderweg van hier naar daar.

De pan uit swingen
Daarna kwam er een jongeman die een pianosonate van Beethoven speelde, zo allemaal uit hun blote hoofd. En toen kwam er een mooie donkere jongen met dreadlocks en hij swingde helemaal de pan uit. Mensen die stonden te wachten, begonnen te bewegen.
Je kon niet meer stil zitten en de voetjes gingen op ons bankje ook van de vloer.
Toen kwam mijn vriendin eraan en we waren samen: heerlijk om elkaar te ontmoeten.
En ik was toen ook zo maar weg van de muziek, dat heb je als je onderweg bent.
Even stoppen, luisteren, spelen en weer verder. Wat een zegen is dat instrument daar op die plek.

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Passie

Passie, een woord met veel betekenissen. Het woord kent de kleuren van liefde, hartstocht en verlangen, maar ook van lijden.
En als je de paastijd echt meebeleeft, komt dat allemaal op je af.

Vroeger toen ik klein was, werd op Palmzondag de radio aangezet en dan moest je je mond houden totdat die lange Mattheus Passion afgelopen was. Het leek veel langer dan nu, maar voor een kind is drie uur eindeloos lang. Te lang als je er niks van begrijpt.
Toch heb ik wel de muziek leren kennen en later ben ik ook van de teksten gaan houden.
Teksten en muziek waar veel van onze kerkliederen op zijn gebaseerd, want de invloed van Bach en zijn passies zijn groot op de muziek van toen en van nu.
De beide bekende passies naar de verhalen van de verschillende evangelisten Mattheus en Johannes zijn allebei toegeschreven aan de meester zelf, bij de Lukas passie wordt betwijfeld of deze door Bach is geschreven.

Hoop op bevrijding
Maar terug naar ‘Passie’, wat een gedreven mens was Jezus van Nazareth, wat een hoop op bevrijding heeft hij wakker gemaakt in mensen.
Wat een bijzondere, onvoorwaardelijke liefde heeft hij gebracht in een wereld van onderdrukking en geweld door de Romeinse bezetter, wat een hartstochtelijk mens was hij in zijn liefde voor mensen in de knel.
En dat is van alle tijden, want nu nog zijn er mensen die lijden onder onderdrukking, mensen die bang zijn, mensen die hun hoop en vertrouwen hebben verloren. Er is schuld en verraad, verlangen naar ontferming en vergeving.
Daar gaat de muziek over die eindeloos mooie muziek van Bach en ook heel veel moderne muziek kent dezelfde thema’s.

Kenmerk van kunst
Misschien is het wel hét kenmerk van kunst, van muziek: Passie, licht en donker.
Ik wens u allen een mooi Paasweekend toe en weet dat al die eieren die ons worden gepresenteerd, staan voor het ‘nieuwe leven’
Waar je in gelooft of niet, begin maar eens opnieuw als je vastloopt in het oude. Dat geeft ons ook de lente en het nieuwe leven buiten.

Ds. Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Opgelicht

Neen, niet de naam van het tv programma over fraude en andere illegale praktijken. Ik ben zelf opgelicht.

Ik krijg een whatsapp bericht met vraag om hulp. Dan bel ik op het betreffende nummer met een oudere dame. Zij vertelt dat haar kleinkind van 13 maanden vannacht is overleden in het ziekenhuis in Zwolle. Ze staat nu met haar zoon en schoondochter in Lelystad en ze kan de reis niet betalen. Ik stel vragen via de telefoon omdat ik vertrouwen moet krijgen. De vragen worden beantwoord en het klopt deels wel en deels niet. Het is een smartelijk verhaal en ik tuin er in. Ik maak geld over naar de ING rekening ten name van Hilbrink en dan wordt het stil.

Wakker worden
Als ik met mijn vrouw praat die maatschappelijk werker is geweest, wordt ik pas ‘wakker’. Ik bel het ziekenhuis en krijg het mortuarium aan de lijn. Daar is geen kind binnengebracht, maar ze bellen voor mij het hele ziekenhuis rond. Niks te vinden. Ik ben belazerd, opgelicht. Ik informeer mijn collega’s en leden van de kerkenraad, parochie, de Stichting Hulpverlening Westfriese kerken… en ik hoor van anderen dat zij dezelfde vraag hebben gehad.

Gedeelde ervaring
Ik hoor dat mijn collega predikanten ook wel eens zo’n ervaring hebben opgedaan. Dat helpt wel, want het voelt echt beroerd. Niet zozeer het geld, maar dat je vertrouwen is beschaamd. Dominees kunnen ook wel eens te gelovig zijn, schreef een collega mij. Nou daar heb ik wel van geleerd deze keer.

Maar ik blijf vertrouwen, alleen ik zal voortaan wel alert zijn.

Lieve groet en een mooie lente,

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Kleurrijk Suriname

Als ik terugdenk aan dat land wordt ik altijd helemaal blij, de warmte, de schoonheid, de blijdschap van de mensen. Gelukkig hebben we in de familie van mijn vrouw een Surinaamse tak en het is heerlijk om elkaar te ontmoeten. En nu gaan we in de kerk ook Surinaams…

Eén land centraal
Bij het Wereldgebed dat traditioneel op de eerste vrijdag van maart gevierd wordt, staat altijd één land centraal en dat is dit jaar Suriname. We bidden, we zingen en staan stil bij onze schepping net zoals al die mensen in 183 landen over de hele wereld doen. En wat is er mooier dan dat wij aansluiting vinden  bij leden van de Evangelische Broedergemeente in de voorbereiding van ons Wereldgebed. Wie kent het land, de gewoonten en rituelen beter dan zij die er vandaan komen.

Hapjes en drankjes uit Suriname
Dit jaar wordt de informatie over het land en de overweging verzorgd door Roy Ho Ten Soeng, voormalig burgemeester van onze gemeente. Tevens werken vrouwen en mannen afkomstig uit Suriname mee aan de viering. Op 2 maart om 19.00 u vieren we onder leiding van ds Marina als voorganger een internationale en kleurrijke avond van gebed, zang en ontmoeting. En natuurlijk zullen na afloop de hapjes en drankjes uit Suriname niet ontbreken. Doe je mee met die bijzondere avond?

Zoals altijd is iedereen van harte welkom in onze kerk aan het Raadhuisplein 24 in Hoogkarspel. Ik hoop je te zien.

Hartelijke groet,

ds Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Verwachting

Met jonge mensen die in verwachting zijn, gaat de communicatie eigenlijk maar over een ding: het nieuwe kindje. Natuurlijk zijn er ook nog de andere kinderen die liefde en aandacht krijgen, gelukkig wel. Maar we worden elke keer verblijd met een echofotootje met een klein wezentje erop. De eerste keer in november was het heel klein, een klein wurmpje, Het is niet voor niks dat mensen een klein pasgeboren kind zo noemen. Onlangs kregen we er twee vlak achter elkaar, de 20- weeks echo met al een echt mensje, een mega groot hoofd en een klein lijfje met armpjes en beentjes. Vlak daarna kregen we er nog een, een lachende baby met mondje open en een brede grijns van oor tot oor ( oortjes die natuurlijk nog niet zichtbaar zijn)

Vreugde overheerst
De oudste twee zijn al 6 ½ en bijna 9 als de kleine geboren gaat worden. Het is spannend, hoe ouder je bent als ouders, hoe bewuster je alles beleeft en des te meer je je ook zorgen maakt. Dat hoort toch wel bij ouder worden, minder zorgeloos zijn als de jeugd. Je ziet meer gevaar. Maar de vreugde overheerst bij het jonge paar en bij de naaste omgeving, we hangen aan hun lippen en laten de foto’s ook zien als een nieuwe werkelijkheid in ons midden.

Wat jammer dat je als mens niets meer weet van die tijd, hoe lief je verwacht bent, hoe zacht je verwelkomd wordt, ook al is dat niet altijd zo. Maar meestal zijn we blij met een nieuwe telg aan de levensboom. Een nieuw wonder in ons midden dat weer gaat groeien, zich ontwikkelt en voor je het weet, je boven het hoofd groeit en niks meer van je aanneemt als ouder.

Kleine Teun als baby Jezus
In Westwoud zijn er veel jonge mensen actief bij onze oecumenische vieringen, jonge gezinnen waar elke keer weer zo’n wonder geschiedt, een nieuw kindje erbij. Wat hebben we genoten van de kleine Teun als baby Jezus in de kerstviering. En mooi is dat we met elkaar zo een kring van mensen vormen die in alle levensfasen van het leven verkeren. Niet toevallig – omdat het ons allen aanspreekt-  hebben we voor onze oecumenische vieringen in Westwoud als jaarthema gekozen: de fasen in een mensenleven van geboren worden, groeien, binding en bestendiging tot ouder worden.

U zult verrast worden door de mooie en creatieve vieringen dit jaar.

Welkom en tot ziens,

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Bert van der Meer ook kandidaat voorganger

Naast de kandidaat voorgangers die in het jongste Groene Licht hun motivatie gaven stelt nu ook Bert van der Meer zich beschikbaar. In zijn toelichting schrijft Bert: “Na twee jaar als gastvoorganger wil ik me opnieuw committeren om als gekozen voorganger een zichtbare bijdrage te leveren aan de vieringen in ‘De Duif’. Ik ontdekte dat ik het miste, het graven in teksten, associëren met gebeurtenissen in mijn leven, linken met ons geloofsleven in ‘De Duif’ en het uitspreken van teksten met gevoel in de prachtige akoustiek van onze kerk.

“Mijn fascinatie voor sprookjes en het betrekken van jonge kinderen bij onze viering is niet gestopt met het ouder worden van mijn eigen kinderen. Op dat thema in het bijzonder mag u van mij een bijdrage verwachten. Want bij alle dorheid en ontevredenheid is de jeugd eeuwig als het gras (vrij naar Max Ehrmann).

Vieren wat er te vieren valt

We hebben dit jaar een diamanten bruidspaar in onze kerk: Jan Piet en Trien Compas-Brander zijn 60 jaar getrouwd met elkaar en willen dat met ons vieren in de protestantse kerk. Natuurlijk hebben ze een mooi feest met kinderen en kleinkinderen, maar als gemeenschap , die om hen heen staat bij lief en leed, willen we hen graag in het zonnetje zetten. Dus in de viering van zondag  28 januari komt niet alleen de Vocale kring Drechterland zingen, maar hebben we ook twee lieve mensen die we willen vereren met aandacht en liefde.

Bouwen aan verbondenheid en gemeenschap
In de afgelopen jaren hebben we gebouwd aan de verbondenheid en de gemeenschap in de onze kerk op het Raadhuisplein. We hebben gezegd en uitgestraald dat iedereen welkom is in onze vieringen en ook bij dans, film en toneel. Ook wordt er één keer in de maand lekker gekookt in onze herberg voor wie mee wil eten en voor vrijwilligers in onze samenleving om hen te bedanken voor al hun liefdewerk.

Dat bouwen aan gemeenschap doe je door het leven samen te delen met zorg en verdriet, met rouw en trouw en daar hebben we allemaal weet van. We hebben gelukkig veel gasten gehad, mensen die nooit in een kerk komen, maar zich bij ons welkom voelen. Dat is ook eigenlijk de diepere betekenis van wat “kerk” moet zijn: dat je welkom bent, dat er liefde woont in dat huis van God en mensen en dat je geaccepteerd en gerespecteerd wordt  zoals je bent.

Vieren
En omdat er dikwijls genoeg verdriet gedeeld moet worden in ons leven, hebben we nu het motto  dat we ‘Vieren wat er te vieren valt’.
Dus als je benieuwd bent of met Jan Piet en Trien wilt vieren dat ze 60 jaar bij elkaar zijn, of tot de fanclub van de VKD behoort, kom dan a.s. zondagmorgen om 10.00 u naar het Raadhuisplein 24. En beleef wat kerk anno 2018 inhoudt. Je bent van harte welkom!

Op weg naar Kerst

Wat zijn er toch verschillende tijden zo voor de kerst. Je kunt er feestelijk naar toe leven in alle rust, nadenken over wie je wilt uitnodigen, over de menu’s prakkizeren en dan weten wat je wilt. Maar het leven loopt soms heel anders dan je van plan was.

Marina Slot neemt afscheid als gekozen voorganger van De Duif

Zondag 3 december 2017. Marina Slot neemt afscheid als gekozen voorganger van De Duif. De Vredesvlucht kende zij toe aan Jeannette Deenik-Moolhuizen voor haar werk voor de VPSG.

Deze week na mijn prachtige afscheid van 27 jaar Duifvoorganger zijn met een geweldige viering en allemaal lieve mensen, zeiden we op maandagmorgen tegen elkaar: het wordt een lekkere, rustige ruime week. Je hebt echt tijd om de Kerst goed voor te bereiden, zei mijn vrouw.

Nieuw Zeeland en Azië
‘s Avonds ging we uit eten met de kinderen, want mijn pleegdochter die een paar maanden in Nederland was, ging de volgende dag naar Australië om daar te werken en weer verder te reizen naar Nieuw Zeeland en Azië.
Na een heerlijke sushimaaltijd in Amsterdam, kreeg ik telefoontjes en appjes dat Gerda Veerman was overleden die middag.
Wat een verdriet en opluchting tegelijk want ze was zo ziek de afgelopen tijd. Dan gaat de week opeens anders dan je denkt en dat terwijl ik al meerdere bezoeken had gepland aan mensen die aan het laatste eindje van hun leven bezig zijn.

Afscheid
De volgende dag vroeg naar Schiphol om Marjoleine uit te zwaaien en dan gauw naar Hoogkarspel naar de familie. En wat heerlijk om dan in een liefdevol huis te komen met Freek en de kinderen die allemaal op hun eigen manier bezig zijn om afscheid te nemen en een mooi afscheid voor te bereiden. Ik mag spreken op het afscheid en ook bidden voor dat lieve kind van God, zij die altijd zo actief was in én betrokken op het werk van onze kerken in Westwoud en Hoogkarspel.

Uitvaart en Kerstdiner
Dan zie je hoe anderen de kerst ingaan, met verlies, verdriet, met missen en alleen zijn. En weer anderen ook bezig met de dood, met hun eigen afscheid en met een groot verlangen om deze aarde te verlaten.
Dan aan het eind van de week de uitvaart van Gerda en op dezelfde dag het  Kerstdiner van de Herberg.
Verdriet en vreugde, van alles was er veel in deze ene week. En zeker in het gezin van één van onze geliefde gemeenteleden die  een zware operatie heeft  ondergaan met  complicaties.
We denken aan en bidden voor al die lieve mensen wier feestdagen er heel anders uitzien dan verwacht.

– – – – – – –
Wat zo lief was: ik hoorde dat mijn oude dame bij wie ik was, zo lekker gebabbeld had met haar buddy over ‘de dominee en sinterklaas!’
Daar wordt je toch weer vrolijk van…

Lieve groet en een mooi kerstfeest,
van Ds. Marina
marinaslot@kpnmail.nl

Leer van de vijgenboom

Leer van de vijgenboom - Matteüs 24:32Door Bert van der Meer – Ik heb me afgevraagd hoe het komt dat de volgelingen van Jezus zijn verhalen onthielden en konden doorvertellen, zonder opname-apparatuur of boeken. Dat kan alleen maar als de verhalen zo indrukwekkend waren dat je ze wílde doorvertellen. Omdat je er stil van werd, bang, geboeid aan de lippen hing van degene die het verhaal deed.
Het evangelie gaat verder met de oproep om waakzaam te zijn. En de aandacht wordt gevestigd op de werken der barmhartigheid, die van ons allemaal worden verwacht. De werken van barmhartigheid betreffen het voeden van degenen die honger hebben enzovoorts.

In de voorbereiding van de dienst, twee weken geleden, heb ik de vraag gesteld wat de redenen zouden kunnen zijn om deze verhalen te vertellen. De eerste reactie was: “om mensen angst in te boezemen, zodat ze goed zouden leven”. In de context van de lezing, de waakzaamheid die wordt gevraagd en de werken van barmhartigheid, lijkt het daar inderdaad op.

Einde van de wereld
We moeten ons ook realiseren dat het einde van de wereld voor de mensen van die tijd niet zo ‘ver van mijn bed’ was. Ze kenden de woorden van de profeet Daniël en werden opgevoed in de wetenschap dat ‘het oordeel spoedig zal komen’.
Ook werd “de hoop op een betere eeuwigheid” geopperd. Ik denk inderdaad dat we een verlangen hebben om ook onze grootste angsten onder ogen te zien. Omdat gedachten je bekruipen dat het voor jou, of voor ons, voor de wereld wel eens afgelopen zou kunnen zijn. De hoop dat het dan toch nog goed komt houdt je dan in leven.
In veel religies heeft het einde der tijden een plaats. In de Noordse mythologie heet het Ragnarok, in het Boeddhisme kalpa, volgens de Maya’s gebeurde het in 2012, Joden hebben een Messiaans verlangen en Christenen hopen dat Jezus terugkomt. En ook in films komt het einde van de wereld groots aangekondigd: The Day After Tomorrow, Hitchhikers guide to the Galaxy, 2012 en Melancholia.
Paulus zegt dat “de dag van de Heer komt als een dief in de nacht. Als de mensen zeggen dat er vrede en veiligheid is, worden ze plotseling getroffen door de ondergang (…) Wij behoren niet toe aan de nacht en de duisternis, dus laten we niet slapen, zoals anderen, maar waken en op onze hoede zijn (…) Want Gods bedoeling met ons is niet dat wij veroordeeld worden, maar dat wij gered worden door onze Heer Jezus Christus.”

Wees waakzaam
Het is een oproep tot waakzaamheid, waakzaam dat jezelf goed leeft, waakzaam voor je medemensen, dat we elkaar behoeden en doen leven. Alleen zijn de woorden van Paulus, in het licht van het evangelie, wel de milde variant.
In het evangelie wordt duidelijk gemaakt dat als je de tekenen ziet, dat je dan meteen moet stoppen met waar je mee bezig bent. En dat je je moet hoeden voor valse profeten. Dat laatste kan ik me goed voorstellen: valse profeten die inspelen op angstgedachten van de mensen.
En vervolgens worden alle registers opengetrokken. Zon en maan wordt verduisterd, sterren vallen van de hemel en hemelse machten wankelen. En dan worden de uitverkorenen bijeengebracht door de engelen. En ineens is daar dan de vijgenboom: “Leer van de vijgenboom deze les: zo gauw zijn takken uitlopen en in blad schieten, weet je dat de zomer in aantocht is. Zo moeten jullie ook weten, wanneer je dat alles ziet, dat het einde nabij is.”
Jezus maakt deze vergelijking, denk ik, om duidelijk te maken dat het in de natuur zit om ‘waakzaam’ te zijn. En dat dat voor mensen dus ook geldt.
Wij hebben sinds vorige winter twee vijgenbomen in onze tuin. Afgelopen zomer hebben ze ook vrucht gedragen: heel veel heerlijke vijgen! Ze maken van die prachtige bladeren die we kennen van schilderijen, waar ze ook wel als kledingstuk werden gedragen. Pas diep in de herfst worden de bladeren geel en vallen dan af. Het is een mooie gedachte dat ook in de winter onder die stam het leven broeit en, als de temperatuur en de daglengte het toelaat, bladeren opnieuw zullen uitlopen.

Hemelgewelven wankelen
Ik heb me afgevraagd wat voor mij het einde van de wereld betekent. Dit jaar zijn mijn vader en mijn broer overleden en vooral dat laatste heeft mijn hemelgewelven wel doen wankelen. Het heeft mij nog bewuster gemaakt van de noodzaak om iets goeds met mijn leven te doen. Voor mij is dat: goed zijn voor mijn naasten, dromen najagen en iets betekenen in deze wereld. Ik geloof dat ik daar zelf invloed op heb en ook dat het niet te beheersen, te controleren is.
Het einde der tijden heeft op mij geen afschrikwekkend effect. Als ik vandaag naar buiten kijk is de zon verduisterd, de maan verdwenen en de sterren onzichtbaar. En als het laatste oordeel moet komen, dan is dat zo, dan beleef ik dat ook wel. En dat de goeden dan gered worden en de kwaden gestraft… dat heeft voor mij geen wenkende of afschrikwekkende invloed. Ik denk dat het vermoeden dat je je leven goed besteedt een beloning op zich is, een bemoediging. En ik kan me niet goed voorstellen hoe je leeft zonder zo’n kompas.
Voor mij ligt de kern van deze lezingen in de belofte dat het goed komt met ons, óók dan.

Een nieuwe dag
Ook als je denkt dat voor jou het einde van de wereld daar is, komt er een nieuwe dag. Net als de vijgenboom weet dat de zomer komt, weet jij dat er een nieuw begin zal zijn.
In de voorbereiding van deze viering kwam dat voor mij in één zin naar voren: “dat je zonder angst zult leven, wat je leest”. Die zin komt uit “Boek, jij bent geleefd” dat we straks zullen zingen. Leven zonder angst betekent niet onnozel of onbezonnen, maar wel in volle overgave van het leven. Dat we ons niet bezighouden met wat mis zou kunnen gaan, maar verder gaan met het zorgen voor elkaar en elkaar tot voorbeeld zijn. Dat we elkaar behoeden en doen leven.

Moge het zo zijn.

– – – – – – –
Alle vieringteksten, de context rond deze overweging (PDF)

Alle Overwegingen in 2017

Grenzen overschrijden

Ik heb mij tot dusverre onthouden van commentaar op de mediahype die is ontstaan over seksueel misbruik en seksuele intimidatie van mannen en vrouwen in het publieke domein. Twee verschillende vormen van het overschrijden van de grenzen van een ander mens en een grove aantasting van diens menselijke waarde. Maar toch kan ik er niet om heen. In mijn leven ben ik verscheidene slachtoffers tegen gekomen en ik weet wat voor gigantische impact dit heeft op een mensenleven en dat van de omgeving.

Grensoverschrijdend gedrag
Ik hoorde laatst iemand stilletjes zeggen: “Ze weten niet wat ze aanrichten!” En dat klopt, want de gevolgen van grensoverschrijdend gedrag zijn giga groot en traumatisch: angst, slecht slapen, eeuwig alert zijn, moeite hebben met relaties en een gezond seksueel verkeer, boosheid, dwanghandelingen, vluchtgedrag, verwaarlozing, laag zelfbeeld enz. En echt helemaal helen, zal het nooit, je leert ermee te leven.

Geen excuses
En ik kan er zo boos van worden dat mensen dit elkaar aandoen. Het zijn voornamelijk mannen maar ook vrouwen die kinderen, jonge mensen, mensen met minder macht als zijzelf misbruiken voor hun eigen plezier en genot. Als er iets ingaat tegen de liefdevolle en respectvolle omgang die Jezus van Nazareth in zijn evangelie benoemt, dan is het dit wel. En ook al zijn er nog zoveel excuses voor dit gedrag in de jeugd van daders op te noemen, het mag niet! Dat is het enige dat ik wil zeggen.

Ondanks dit zware onderwerp van de column, wens ik iedereen een mooie en liefderijke dag en week toe.

Ds Marina                                           
marinaslot@kpnmail.nl