Cool?

Ik heb mezelf altijd wel cool gevonden. Ik keek niet op van een moord meer of minder toen ik bij de politie werkte, ik handelde grote verkeersongelukken af bij de bus, ik intervenieerde als er weer een of andere gek een buschauffeur in elkaar wilde slaan. Best  wel cool.

Maar nu is het alsof mij alles uit handen wordt geslagen: onze badkamer wordt verbouwd. Er komen een paar goedwillende en deskundige mannen binnen, ze slopen alles eruit, wat ik er ook uit wil hebben.

Ze fresen alles zo glad  mogelijk, nog meer stof, fijn stof wat overal gaat zitten. Zelfs mijn  laptop heb ik niet kunnen behoeden voor die fijne deken van stof die alles bedekt. Het hele huis zit onder het stof en wij erbij.

Schone kleren, hoezo, als je het aantrekt is het al weer vies.

En die mannen willen eten en koffie en ze nemen op een vriendelijke manier bezit van je huis. Heel veel boterhammen vliegen naar binnen, tot mijn verbazing eten ze de hele dag!

Lawaai en stof
De eerste dagen zijn overrompelend. Daarna komen ze binnen, doen een klus en gaan weer weg. En dan spreek ik nog niet over het lawaai dat geproduceerd wordt. Ik moet aan mijn overweging voor zondag werken, maar mijn hoofd zit vol lawaai en stof, ik ga vrijdagmiddag in arren moede bij een vriendin werken, maar ik mis mijn boeken, mijn naslagwerken. Het lukt niet. Dan maar de zaterdag aan het werk, de rust is weergekeerd, maar we moeten ook poetsen om het huis een beetje leefbaar te maken.

Zaterdag komt er toch wat uit mijn hoofd, hart en handen.

Verbouwingsstress
Maar dan is het zondag, de kamer waar mijn kleren in de kast hangen is wit bestoft, ik trek mijn zwarte broek aan, kan nergens mijn rode jasje vinden.  Heb ik dit? Ik ben anders op zondag gewend om vroeg op te staan en alles in alle rust voor te bereiden en nu loop ik als een kip zonder kop door het huis. We treden op met ons koor, de Nieuwe Westfriese Cantorij  in de viering en ik sta daar zonder muziekmap, vergeten door de verbouwingsstress!!! Wat zal ik blij zijn als het klaar is en we ons huis weer voor onszelf hebben. En ik heb nog meer bewondering gekregen voor mensen die met hun handen werken, die met grote vaart slopen en opbouwen tot er weer iets moois, iets nieuws staat. Dat is pas cool!

Ds Marina Slot

marinaslot@kpnmail.nl