‘De Avonden’
Op een regenachtige dag beland ik in een echte Amsterdamse kroeg in Amsterdam Oost met de illustere naam ‘De Avonden’. Natuurlijk hangt er aan de muur van het toilet een herinnering aan Gerard Reve’s beroemde boek. Let wel: op het toilet. Sommige mensen hebben Reve en zijn boeken daar bij leven al gewenst als vervanging voor toiletpapier. Maar dit is een voorblad van de VPRO gids, ingelijst en wel.
Huishoudelijke hulp
Het toilet is rijkelijk besproeid met chloor om het maar een hele dag én nacht fris te laten ruiken. Ik kom de deur uit en daar staat de huishoudelijke hulp die het allemaal zo schoon heeft gepoetst. Zij hijst zich in een oogverblindend blauwe poncho.
“Hé meid, neem toch een taxi”, zegt de barman gul, “Ik betaal!”
Ze zegt: “Ben je mal, iedereen moet gewoon fietsen door dit weer…”
Het antwoord is: ” Daar heb je ook weer gelijk in.”
Zo reutelen ze nog even zo door en intussen bestel ik een warme chocolademelk want het is guur en koud.
Reusachtig postuur
Bijna ongemerkt is er een in zich zelf mompelende man aan de bar komen zitten. Een vaste gast want de café latte staat zo klaar.
Opeens roept hij: “O daar heb je …!” De naam is niet te verstaan, maar degene die binnen komt is indrukwekkend. De aangekondigde persoon rommelt naar binnen. Hij heeft een reusachtig postuur en gaat vlak naast de in elkaar gedoken man zitten, waarbij de barkruk slechts één reusachtige bil draagt. De barman geeft de nieuwe gast onmiddellijk een kopje thee en zegt: “En zitten, hier!” op bevelende toon…
Doorzien
Ik ben benieuwd naar de geschiedenis van deze stamgasten met het café en met elkaar. Helaas moet ik naar mijn afspraak en maak de rest van de interactie niet mee. Ik begrijp nu waarom Simon Carmiggelt altijd in een café ging zitten voor zijn inspiratie voor Kronkels… Maar wellicht moet je dan in ‘de avonden’ langskomen om alles beter te doorzien.
Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl
Plaats een Reactie
Meepraten?Draag gerust bij!