De Zonnekoning

Op huwelijksreis in Parijs bezoeken wij o.a. Versailles, die grote goudomrande  schuimtaart  van het  paleis van Lodewijk de 14e, we lopen de benen uit ons lijf om alle kamers, maar ook de tuinen en de andere paleizen van Marie Antoinette en  luxe optrekjes in die tuinen te bezoeken. Een belevenis, maar zoals een Engelsman naast ons in het treintje terug (want toen waren de voeten wel even versleten) zei: “als je je hier achter de gouden hekken terugtrekt, heb je er geen idee van dat mensen daarbuiten sterven van de honger”.

Clochards
Een beetje is dat nog zo in die grote stad, veel gegoede mensen die langs de clochards lopen. Zij zitten dikwijls met een klein  hondje op de stoep  totdat ze weggejaagd worden door de Franse politie die ook lang niet zo aardig is als onze wijkagent.

Meestal zien de mensen er onverzorgd en haveloos uit, behalve tot onze verbazing een jong meisje die op een gegeven moment op de hoek van onze straat zat met een mandje met haar kat. Ze zag er redelijk uit, alsof ze deels nog in het gewone leven functioneerde, maar zat daar wel.

Ik moest nog eens omkijken naar dit vreemde beeld. Wat zit er achter, wat gebeurt er in zo’n leven dat je op straat staat en gaat bedelen.

Sainte Chapelle
‘Mensen kijken’  de hele dag door, mensen in de metro, mensen op straat, toeristen met de meest vreemde uitmonsteringen, je kijkt je ogen uit.  Op een avond gaan we naar een concert in de Sainte Chapelle, de Vier Jaargetijden van Vivaldi staat  op het repertoire. We zitten in die prachtige kapel te wachten op wat komen gaat en op het laatste moment rent een man in het wit langs de rijen stoelen naar de artiesteningang.

Hij blijkt later een leidende rol te spelen in het optreden! De groep om hem heen behandelt hem met alle egards. Hij speelt met verve en enthousiasme, maar zit er dikwijls erg naast  – zoals wij later constateren-, maar dat deert hem niet. Het is alsof de groep om hem heen hem beschermt en naar hem opkijkt. Een wonderlijke avond en ik  moet weer denken aan die Zonnekoning die waarschijnlijk alleen maar jaknikkers om zich heen had verzameld.

Verdoezelen
Alles lijkt een sprookje, een mooie man, een bijzonder instrument, een artistieke uitstraling, een prachtige ambiance en toch klopt er iets niet. Alles en iedereen is er op uit om de werkelijkheid die veel minder mooi is, te verdoezelen. Dat is wat  zulke mensen doen in de wereld, een facade van schoonheid om iets wat eigenlijk niks voorstelt.

De nieuwe kleren van de keizer, de Zonnekoning ten voeten uit.

In Westfriesland hoef je zuks niet te proberen, dan zegt men doe maar gewoon. Maar in Parijs zit de schone schijn nog diep in de poriën van de samenleving. Leuk voor een paar dagen, maar voor alle dagen woon ik veel liever hier.

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.