‘Familie’

Door Barcelona slenterend, kom je overal Gaudi tegen, de wereldberoemde architect die eerst een aantal wereldlijke gebouwen en objecten heeft gemaakt met veel fantasie en creativiteit en daarna aan zijn levenswerk is begonnen. De Sagrada Familia, een kerk die zijn evenknie niet kent, een kerk die gebouwd is met alle vormen en beelden die de natuur ons schenkt. De kleuren van het licht, de vormen van bomen, bloemen,  vreemde wezens… je kunt het zo gek niet bedenken of het is er. En natuurlijk in het middelpunt van alle uitbeeldingen, de heilige familie! Natuurlijk het beeld van baby Jezus, zoals ik laatst een meisje van 3 jaar hoorde zeggen. Maar ook met Jezus als leerling timmerman achter zijn vader. Een familie zoals die van jij en ik, een menselijk geheel en een uitgebreid tafereel.
En als je dát bedenkt, hoe Jezus is opgegroeid in een gezin van timmerlieden en ambachtswerkers, dan wordt het ook heel gewoon.

Koek en ei
Net zoals wij bijna allemaal  opgegroeid zijn in een gezin, waar je kennis en ervaring hebt opgedaan. Het gezin, waar je datgene is voorgeleefd, wat je ouders en eventueel je oudere broers en zusters goed konden of waar ze van hielden. En dat kan goed gegaan zijn of niet. Want  als je er eens over gaat praten, is het lang niet altijd koek en ei in families. Ruzies, onenigheid, soms over geld, maar vaak over niks, dikwijls weet je niet eens meer waar het begon.

Onenigheid
Ikzelf heb ook zo’n familiegeschiedenis van een goed en veilig gezin, waar opeens de twist en onenigheid binnensloop. En waar het over ging, dat wist niemand meer. En ook al ben je zelf geen onderdeel van het conflict, je hebt er toch onder te lijden.
Mijn ervaring is dat tijd soms wonden heelt, dat het conflict kan uitsterven, letterlijk en figuurlijk, want er zijn dragers van de haat die zich dat vaak niet bewust zijn. Die graag wel liefde willen geven, maar niet meer kunnen in de gegeven omstandigheden.
En er was één die ons door zijn dood tesamen bracht, mijn neef die kanker kreeg en zei: ik doe er niet meer aan mee, aan die waanzin van dat alles apart moet en dat de een de ander niet meer wil zien. Hij leefde de liefde als voorbeeld en wij keken ernaar.
Op zijn begrafenis zaten we onwennig maar goed bij elkaar en zo kwam er weer liefde binnen. Verbinding en warmte kregen weer de kans bij de Slotjes. Gelukkig is mede door hem  bij ons in het gezin (wat er nog van is overgebleven) de onenigheid weggewaaid, overgegaan. Er is weer openheid en bereidheid om lief te hebben.

Pasen
Het lijkt wel al Pasen als ik dit vertel, maar Pasen is er elke dag, je kunt elke dag opstaan uit de dood van haat en oorlog, van ruzies en conflicten en een andere kant opgaan. De kant van het leven en van de liefde. Dan heb je ook hier kans op een heilig familieleven. En hoef je er niet (hoewel mooi) een kerk voor te bouwen.

Ik wens ons een gezegende tijd op weg naar Pasen.

Ds.Marina  
marinaslot@kpnmail.nl