Hete dagen

Ik rijd om half 2 het dorp Hoogkarspel binnen en het ziet er uit als een Frans plaatsje in de siësta tijd. Weinig mensen wagen zich op straat op de extreem hete septemberdag. En de enkelen die dat doen, vluchten naar de airco van het winkelcentrum en de supermarkt. Wat zit er in de karren, fris voedsel, veel sapjes en de enkeling die nog een bloemetje koopt, kiest iets voor buiten, want de boeketten laten binnen al bijna hun kopjes hangen.
Maar als ik naar de kerk loop, zie ik al weer de fietsen staan van alle vrijwilligers van de soos. En o wonder, daar komen de dames en heren achter de rollator aan om te gaan kaarten, handwerken en knutselen.
Ze worden juichend ontvangen, want niemand verwacht veel volk met dit weer. Ik spreek een van onze gemeenteleden aan en prijs haar om haar moed om door deze warmte over het hete plein naar de kerk te komen.
‘Ach’, zegt ze, ’ het is overal heet’.

Boven de 30 graden
Ik wacht op mijn collega pastor en we praten over de oecumene in ons dorp. Mooie plannen groeien op het heetst van de dag, maar we maken er geen lange sessie van.
Dan naar het verpleegtehuis op ziekenbezoek, daar valt het ook niet mee, gelukkig hebben ouderen het altijd eerder koud dan heet, maar nu is het zitje voor de deur, het konkelplekkie niet te benaderen. Ik kien het zo uit dat mijn helaas zwarte auto in de schaduw staat, maar nog staat de thermometer ver boven de 30 graden.

Door ervaring wijs
Als ik op de volgende hete dag mag mee eten bij Seniores Priores in Westwoud met de ouderen, dan weet ik weer waarom ik zo geniet en zo veel leer van mijn contact met de oudere mens.
Ze nemen het leven zoals het is, door ervaring wijs geworden weten ze dat je niet zo veel kan veranderen en zeker niet aan het weer.

Een mooie herfst gewenst van Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl