Het kerkasiel voor 182 Marokkanen in 1978
blies het begrip kerkasiel in Nederland weer nieuw leven in
en markeerde ook een omkeer in De Duif.
Geboren uit verontwaardiging
Vrijwilligers
Basisgemeente De Duif is een vrijwilligersgemeente in Amsterdam, ontstaan toen in 1973 bisschop Zwartkruis de kerk wilde sluiten en voor sloop verkopen. Het parochiebestuur besloot dit niet te accepteren. Toen op de eerste zondag van 1974 de sluiting een feit was geworden, werd diezelfde dag de kerk gekraakt en zette de parochie de eredienst voort. Deze daad vormde niet zozeer de start van een basisgemeente maar was eerder een daad van ongehoorzaamheid aan de bisschop, geboren uit verontwaardiging.
De parochianen van De Duif vormden nog geen hechte groep, laat staan dat ze een vooruitstrevende gemeente zouden zijn. De kerkleden wilden dat alles op de oude voet verder zou gaan. Met name het toenmalige koor zette zich sterk in. Toen een priester zich bereid verklaarde in de actie mee te gaan, verwachtte men ook niet anders dan dat alles bij het oude zou blijven.
Spontaan oecumenisch
Ton Wiemers, toen nog priester, meldde zich bij de Duifgroep om voorganger te zijn, en samen met Harris Brautigam zetten zij samen de jarenlange vernieuwing in gang. Het kerkasiel voor 182 Marokkanen in 1978 blies het begrip kerkasiel in Nederland weer nieuw leven in, en markeerde ook een omkeer in De Duif. Tijdens dit asiel werden er spontaan oecumenische diensten gehouden. Vlak daarna stapte Wiemers demonstratief op als vaste voorganger, om pas weer terug te keren toen een aantal mannen en vrouwen het voorgangerschap op zich genomen hadden. Het proces dat daarmee op gang was gekomen bleek onomkeerbaar.
Eigen weg
De parochie werd in de loop van een paar jaar een basisgemeente met voorgangers van allerlei gezindten. Vijf jaar na de start waren er dus lekenvoorgangers en werden ook de eerste verbondsvieringen gehouden voor homo’s. Tien jaar na de start waren er jaarlijkse verkiezingen van de voorgangers. De gemeenschap nam steeds meer afstand van de rooms-katholieke kerk en had een eigen weg gevonden.
Na 21 jaar onderhoud, schoonmaken en verhuur vroeg in 1995 het bestuur van de gemeenschap De Duif het toenmalige Amsterdam Monumentenfonds (nu Stadsherstel) de kerk van het bisdom te kopen en te restaureren met ons als vaste huurders.
Na een restauratie van drie jaar kon basisgemeente De Duif de vernieuwde kerk voor haar vieringen op zondagochtend in gebruik nemen.