Vredesvluchten

Vredesvluchten in De Duif
samenwerking met Pax voor vrede

“Vrede en alle goeds”, hoe vaak wensen we elkaar dat niet toe tijdens het breken van brood en delen van wijn?

Vrede is samen met waarheid en rechtvaardigheid een belangrijke toekomstdroom om in te geloven en al gelovend waar te maken. We bidden en zingen voor vrede, we zetten ons ervoor in, in onszelf, bij ons thuis, in onze buurt en ons land en ook in de wereld.

We weten hoe belangrijk het is om al het vredewerk te benadrukken, om iedereen te bemoedigen die zich voor vrede inzet.  Vrede lijkt immers zo ver weg.

Het idee van Pax (voorheen Pax Christi) is heel simpel. Vier keer per jaar wijden we een viering aan een Vredesvlucht. Dat doen we met een steeds grotere groep andere kerken, inmiddels 60! Onze verbondenheid met een persoon of organisatie die aan vrede werkt, of juist meer zou moeten werken, benoemen we en maken we bekend.

Wij als Duif maken hiermee een statement: hiermee willen wij ons verbonden weten! Hier worden wij blij van! Of ook: deze persoon of groep wensen wij vredeswijsheid toe! Het sturen van de duif is dus geen prijs, maar een teken van betrokkenheid, van zorg of van gedeelde verantwoordelijkheid.

Vier keer per jaar zetten we tijdens de zondagse viering een keramische duif uit Narino, een streek in Colombia, op de tafel. Tijdens de viering wijden we in ieder geval de voorbeden aan de vrede en laat de voorganger weten waar de duif deze keer heen vliegt. De vlucht van de duif is niet alleen een metafoor voor de Geest maar ook voor de duif van Noah die vruchtbaar land vond. En kleine olijfboomhouten duif-broche wordt aan de betrokken  persoon of groep uitgereikt. Als we de broche niet kunnen uitreiken sturen we met een brief de broche op.

Op de wekelijkse liturgie-avond, maar ook na de viering in de kerk, kunnen alle Duiven een persoon of groep voordragen. De voorganger die de betreffende zondag voorgaat kiest welk project of welke persoon centraal wordt gezet en een duifbroche krijgt opgespeld.

Vredesduiven werden uitgereikt aan:

24. Zondag 23 mei 2021 – Vredesduif uitgereikt door Jan Meijer aan Stichting Burennetwerk.
Bij de viering van 23 mei j.l. Zou normaal gesproken de Duif zijn uitgereikt aan directeur Sandra Bos van Stichting Burennetwerk.nl. Zij was, via Zoom, wel bij de viering aanwezig. We konden kijken naar een wervend filmpje en luisteren naar haar enthousiaste verhaal over Burennetwerk. Voor de stichting werken 10 parttimers in loondienst met 10 vrijwilligers in de vestiging aan de Nieuwe Herengracht 18 in Amsterdam. Ook zijn er 10 vrijwilligers in de wijken van Amsterdam om de intake gesprekken te voeren met hen die zich aangemeld hebben om een goede buur te willen zijn. Dat kan zijn voor een enkele keer of op regelmatige basis en alles wat daar tussen in kan. De goede buur kan zelf bepalen/aangeven wat de aard van de burenhulp precies kan zijn. Als dat gezamenlijk is vastgesteld wordt bij de aanmeldingen gekeken wat passend is.
Iedereen met een hulpvraag voor dagelijkse zaken( bijv. Boodschappen, klusjes, wandelen een gesprek) mag zich aanmelden. Een mooie vorm van burenhulp die van twee kanten oplossingen biedt en de vrijheid heeft omdat via de stichting de verbinding wordt onderhouden en er persoonlijk van twee kanten rekening kan worden gehouden met persoonlijke omstandigheden.
In Amsterdam groeit het aantal vrijwilligers .
Ook het aantal mensen dat om hulp van alledag vraagt.
Voor alle medewerkers en vrijwilligers was er op 24 juni jl een bijeenkomst in de Binnentuin van de Nieuwe Herengracht.
Mooi weer, grote opkomst en een mooie gelegenheid om tot uitreiking van De Paxduif over te gaan. Die was gepland om 7 uur na de gezamenlijke maaltijd.
Ondertussen gesproken met de medewerkers en vrijwilligers. Opvallend veel jonge mensen die voor de stichting werken. Iedereen is welkom zoals bij ons in de Duif welkom is. Fijn om te horen en zien wat ze allemaal voor de Stichting en elkaar willen betekenen. Een positieve energie.
De tijd voor het officiële gedeelte was aangebroken. De geluidsinstallatie zorgde ervoor dat iedereen het kon verstaan. De twee fotografen zorgden voor de plaatjes.
Ik had zelf voor een stenen witte duif gezorgd om aan de organisatie te geven met een ingelijste tekst zodat bezoekers kunnen lezen over de uitreiking en de reden ervan. Het speldje heb ik in overleg betiteld als een wisselspeldje voor vrijwilligers die op die manier extra waardering kregen en de waardering voor elkaar en de organisatie kunnen uitdragen. Na het napraten met elkaar reed ik met een positief gevoel op de fiets naar huis. Een mooi initiatief van en voor mensen ongeacht wie of wat je ook bent ……… De aanhef waarmee we ons welkom in de viering beginnen. Deze bijeenkomst voelde als viering van blijdschap en positieve energie.
Mooi om dit initiatief op deze manier voor het voetlicht te mogen brengen.
Duiven vliegen uit voor een vreedzamer samenleving.
Hartelijke groet, Jan Meijer

23. Zondag 28 februari 2021 – Vredesduif uitgereikt door Helma Schenkeveld.
Helma zegt dat we trots mogen zijn op de vele Hospices in Nederland en vooral de mensen die daar werken.
Ellen Tiggeler – de Jong, een trouwe ‘Duif’, werkt al vele jaren als verpleegkundige in een Hospice in Amersfoort, zij krijgt de Vredesduif opgespeld door Corrie Keizer, die in coronatijd elke zondag naar Ellen fietst om samen de viering online te volgen. Ellen was zeer verrast met deze erkenning, zij schrijft:
Lieve beste Duiven,
Afgelopen zondag 28 februari zag ik in het liturgie boekje staan dat er weer een vredesduifje opgespeld zou worden. Toen onze voorganger Helma begon met haar inleiding en gelet op het thema van de viering vond ik het een mooi gebaar om die op te spelden aan iemand die aandacht heeft voor anderen. Helemaal verrast was ik, dat ik die werkzaam ben in een hospice in Amersfoort de uitverkorene was. Helemaal bijzonder vond ik het dat Corrie die al bijna een jaar bij ons op de zondagochtenden meeviert via zoom betrokken was bij het “complot” en dat zij mij het duifje op spelde. Ik ben er zeer vereert mee. Nu al bijna 44 jaar werkzaam in de zorg waarvan de laatste 16 jaar in het hospice doe ik dit werk nog steeds met veel plezier en passie. Daarom voel ik mij ook bevoorrecht dat ik dit werk mag doen. Dat mensen zich in al hun kwetsbaarheid overgeven aan mijn collega’s en mij. Ik zal dit werk nog een tijdje blijven doen met heel veel liefde en plezier. Dank jullie wel voor dit gebaar van waardering voor mij en mijn collega’s.
Liefs Ellen

22. Zondag 6 december 2020 – Vredesduif uitgereikt door Bert van der Meer.
We zijn nog niet klaar met de lichtjes in deze viering, want het is vandaag vredesvlucht.
De vredesvlucht vliegt vandaag naar Haarlem, naar het huis van Natalie Hakhoff en Erwin
Uiterwijk.
En Erwin wil ik graag even toespreken:
Jij deed het geluid in de Duif en dat was voor jou goed te overzien. Toen kwam Corona en
gingen we vieringen doen in Zoom. Dat was eigenlijk niet jouw ding. Toch stak je je vinger op
toen we zochten naar ondersteuning en je besteedde vele uren in het leren kennen van de
software, ermee werken, doorloop doen met de voorganger. En de voorgangers ontlasten
van de techniek, want dat zag je als jouw taak. En het lukte; steeds een stapje verder in het
ontdekken van de techniek. En ik merkte dat je daarin groeide; zo had ik het vrijdag nog met
je over opnemen in de cloud. En ik hoorde je trots vertellen over de grotere internetsnelheid die je nu hebt vanuit jullie huis.
Al een paar maanden zin ik op een mogelijkheid om jou hierin te erkennen en het moest zo
zijn dat ik vandaag een vredesduif mag uitreiken. Ik heb Natalie gebeld en gevraagd of zij
dacht dat jij het op prijs zou stellen en volgens haar paste dat wel. Ze kent jou goed, denk ik,
dus ik kan daarop vertrouwen.
Erwin, jouw inzet, trouw, doorzettingsvermogen en techniek maakten het mogelijk dat we
élke zondag onze viering konden doen. Daarmee hebben we niet alleen de basis gelegd voor
het doorgaan van onze vieringen, maar daardoor waren ook veel uitgevlogen Duiven daarbij,
van Hengelo tot de Dordogne en Italië. En voorgangers konden vernieuwen, met filmpjes,
kamertjes om na te praten en voorbeden van iedereen.
Het is om die bijdragen dat ik Natalie wil vragen jou de vredesduif op te spelden.

21. Zondag 31 mei – Pinksteren 2020 – Vredesduif uitgereikt door Ingeborg Schenkels.
In mijn dakgoot woont een duif. Dit is echt waar. ’s Morgens hoor ik ‘tok, tok, tok’ tegen de rand van de dakgoot, dan is de duif wakker. Ja, ik ben een gezegend mens, want wie heeft er nou een duif in de dakgoot? Ik.
Ten tijde van de corona maken we ’s morgens een praatje. Waar gaat de reis naar toe vandaag, vraag ik dan. Vandaag ga ik een patatje scoren in Bergen aan zee, of wat zitten koeren in de kerktoren. Maar vanmorgen, zei de duif, ga ik naar Edam, daar woont een man die zwemt in de gracht voor zijn huis, dat wil ik zien.
En zo vlogen wij mee naar Edam, en daar kwamen wij aan bij het huis van familie Van der Meer. Daar was Bert met koptelefoon op de digitale viering van De Duif aan het co-hosten. Dat was een verrassing! Een Duif op zolder.

Een van de leuke dingen van voorganger zijn, is dat je zelf mag bedenken wat de bestemming is van de vredesduif. Ik wist het meteen! De vredesduif is voor Bert! En wel hierom: zonder de know-how, het doorzettingsvermogen van Bert en het enthousiasme van het steeds verbeteren van de digitale Duif-vieringen, waren deze er niet geweest. En hadden we vele mooie momenten van verbinding moeten missen. Voor mensen die verder weg wonen, is het een uitkomst gebleken om in te zoomen op zondagochtend, maar ook mensen die wat minder mobiel zijn, en voor wie het heel fijn is (weer) betrokken te zijn bij De Duif. En natuurlijk is het voor mensen die in de afgelopen tijd uit veiligheidsoverwegingen veel thuis waren of zelfs niet de deur uit konden, een welkome zekerheid: op zondag zien, zingen en bidden we met elkaar vanachter het scherm! Ten tijde van onzekerheid en soms ook angst, is het een fijn en betekenisvol houvast.
Dat duifje kwam dus binnen, letterlijk en figuurlijk! En was volgens een omweg via Nathalie en via de post bij Marian terechtgekomen. Die het houten duifje opspeldde bij Bert, die nog een beetje verbouwereerd was. Een welverdiende Vredesduif! Dank voor al je inspanningen Bert!

– – – – – – –

20. Op zondag 25 februari reikte Gerrard Boot de PAX Vredesduif uit aan het Verzetsmuseum te Amsterdam. Nikki Mousset nam namens het museum de broche in ontvangst. In haar dankwoord zei Nikki: “Ik mag vandaag namens Verzetsmuseum Amsterdam de Vredesduif in ontvangst nemen, en dat vind ik een hele eer.
Vorige week spraken Jan, Liesbeth en ik elkaar over geloof. Over ergens geloof in hebben, ongeacht de consequenties die
dat direct of later (voor jezelf of je naasten) kan hebben.
Om mensen te kunnen begrijpen die anders in het leven staan dan jijzelf, vraagt een breder perspectief. Door met elkaar
in gesprek te gaan verruim je je blik en dat is volgens mij precies de kern van wat een bezoek aan het Verzetsmuseum
met leerlingen doet.
Nikki’s volledige dankwoord is hier terug te lezen.

– – – – – – –

19. Op zondag 24 september, laatste zondag van de Vredesweek, reikte Hans Ernens de Vredesduif uit aan Diana Vernooij, filosofe, auteur, christelijk voorganger, boeddhist en manager bij dnoDoen.
Diana komt al tientallen jaren in de Duif en is verantwoordelijk voor indrukwekkende overwegingen. Als je haar naam intypt op Google, loop je aan tegen vele artikelen, publicaties, TV- en radio-interviews en blogs.
Op haar eigen website, WEBSTEK, vind je de aankondiging van al haar vieringen, zoals die van afgelopen augustus, een van de misschien wel 100 vieringen die zij verzorgde in de Duif. Verder naar beneden kom je uit in 2007 waarin zij op 17 mei 2007 het huwelijk voltrok tussen Paul Louter en Elizabeth Portillo en vele zouden volgen. Op 8 oktober aanstaande zal zij Yannic dopen.
Exact 9 jaar geleden ging zij in de Duif voor, ook op de vredeszondag. Ze verwelkomde een groepje vrouwen uit Congo, Burundi en Ruanda die uitgenodigd waren door de Nederlandse Vrouwenraad om het verhaal van hun vredes- en verzoeningswerk. Andere vieringen met mooie thema’s volgden jaar na jaar. Andere projecten en initiatieven volgden. Zoals hulp aan daklozen in Californie en de opening van de Nachtopvang / Doorstroomhuis in den Helder dit jaar.
Praktisch filosofe, auteur, christelijk voorganger en boeddhist. Gedreven manager bij dnoDoen, een organisatie die kwetsbare mensen helpt die door diverse problemen niet meer thuis wonen, dakloos zijn of dat dreigen te worden en hen helpen met begeleiding, opvang en woonondersteuning. Met passie zet zij zich in voor de onderdrukte, de verschoppeling, de zieke, de kwetsbare, de andere mens en… natuurlijk voor de Duif.

– – – – – – –

18. Op Pinksterzondag 4 juni reikte Hans Erdmann de vredesduif uit aan Laurien Meuter, oprichter van de Tiny Miracles Foundation.
Na een ernstig ongeluk waardoor zij 6 maanden rust en revalidatie moest ondergaan, heroverwoog Laurien haar carière tot dan toe en besloot een meer zinvolle invulling aan haar leven te geven. Ze stopte haar loopbaan bij een bank om een kleine arme gemeenschap te gaan helpen in de sloppenwijken van Mumbai, India. Een paar jaar eerder had ze in deze stad gewoond en gewerkt en was ze er verliefd op geworden. In Mumbai startte ze met de ondersteuning van enkele Indiase families door het onderwijs van hun kinderen te bekostigen. Laurien richtte the Tiny Miracles Foundation op om haar droom te volgen, haar reikwijdte te vergroten en daarmee een nog groter verschil te kunnen maken.

The Tiny Miracle is een in Nederland gevestigde stichting die in 2010 door Laurien Meuter werd opgericht, samen met haar neef Pepe Heykoop. De stichting richt zich op het opheffen van armoede in een van de armste achterbuurten van Mumbai, de Pardeshi gemeenschap die grenst aan het red light district daar.

De stichting heeft de ambitie om deze kleine gemeenschap van 700 mensen in tien jaar tijd zelfredzaam te maken. De stichting ligt goed opkoers. Rond het jaar 2020 behoort de Pardeshi gemeenschap tot de middenklasse.
In de lafgelopen vijf jaar realiseerde de Tiny Miracle Foundation een succesvol businessmodel dat expertise verwierf om de toekomstige missie te realiseren: de cirkel van armoede doorbreken in elke gemeenschap, waar ook ter wereld.

– – – – – – –

17. Op Zondag 12 maart reikte Marc van de Giessen de Vredesduif uit aan Co van Melle, straatdokter van Amsterdam.
Uit: De Nieuwe Koers door Wilfred Hermans:
“Co van Melle (1936) is daklozenarts en vredesactivist in hart en nieren. Co raapt kapotgevallen mensen weer bij elkaar, zou je kunnen zeggen. Op dit moment zijn dat vooral statusloze vluchtelingen. Hij helpt ze aan praktische zaken als onderdak, eten of een fiets, en als de vluchtelingen iets aan hun lijf en leden mankeren, kunnen ze gratis bij Co terecht. ‘Co is te koppig om een braaf leven te leiden.’

“Ik heb nog nooit met zoveel plezier mijn vak uitgeoefend,” vertelde hij me toen ik hem interviewde voor mijn interviewserie met ‘oude,
wijze gelovigen’ in opiniemagazine De Nieuwe Koers. Wijs en gelovig is Co zeker, maar oud? Enkel qua leeftijd. Zijn leven is boeiender en
uitdagender dan dat van vele jonge honden.

“Blijf in je onbekende of onvriendelijke omgeving en vlucht niet naar een knusse bedoening,” zei hij ook. Hij is er het levende voorbeeld
van. Met zijn opleiding had ‘ie een glansrijke carrière kunnen hebben, met een vet pensioen. Hij zou zijn dagen nu kunnen slijten met het
lezen van drie kranten en talloze museumbezoekjes. Maar hij is te koppig – te veel Co – om een braaf leven te leiden.

“Zo regelde hij als arts eens een vakantie naar Italië voor een demente man die eigenlijk zijn dementenafdeling niet af mocht, maar
dolgraag nog één keer naar Italië wilde. Zo is Co. Bij wijze van protest met bijlen inhakken op straaljagers die Koerden zouden gaan
bombarderen. Zo is Co. Te koppig om zich neer te leggen bij onrecht dat op zijn pad komt. Nu woont hij in een eenvoudig flatje en regelt
een fietsslot als een vluchteling hem daar om vraagt.
Zo is Co.

– – – – – – –

16. Op zondag 4 december 2016 reikte Jan Meijer de Vredesduif uit aan Peter Gualterus en Francesca Emma voor hun initiatief Blije Buren. Blije Buren komt voort uit verschillende initiatieven, met als doel andere mensen – belangeloos – te ondersteunen en (als gevolg daarvan) uit hun isolement te halen. Door de verschillen te begrijpen en de overeenkomsten te versterken komen mensen nader tot elkaar en worden zij… Blije Buren!
Zij vormen daarmee een gemeenschap waarin De Duif zich herkent. In onze geloofsgemeenschap vieren wij dat onder andere met delen van brood en wijn en zij vieren het gemeenschap zijn onder andere met brood en soep.
En bij de Blije Buren geldt hetzelfde welkom als bij de Duif: wie of wat je ook bent, waar je ook vandaan komt, wat je achtergrond ook is, arm of rijk.

Buurtinitiatief
Aanwezig namens de Stichting Blije Buren waren Peter en Francesca, samen met de andere vrijwilligers, de drijvende motor achter Blije Buren.
Hun initiatief vond ik door te zoeken naar ‘buurtinitiatieven’. En Blije Buren sprak mij direct aan. Directe hulp voor je naaste om in contact met elkaar te komen. Het herverdelen van datgene wat al beschikbaar is zonder dat bij die herverdeling geld een rol hoeft te spelen. Gratis arbeid, maaltijd, voedsel met als doel: gezelschap is welkom! Ook alleen gezelschap is van harte welkom bij Blije Buren.
Het thema van vandaag Heb Lief! ontmoet je ook op de plek van Blije Buren, waar de gasten worden ontvangen en uitgenodigd om gratis te eten en gratis voedsel mee te nemen en vooral ook: voor je buren! Sociaal contact voor een socialer en vreedzamer samenleving.
De stichting heeft verschillende verhuizingen en dreigende uitzettingen meegemaakt. Blije Buren loopt bijna als vanzelfsprekend tegen allerlei regels op. De afgelopen 20 jaar is de bureaucratie enorm gegroeid, niet bepaald een teken van vertrouwen! Ook stichting Blije Buren heeft daarmee te maken.

‘Heb uw naaste lief’ uitvoeren kan blijkbaar niet zomaar en niet zonder ‘ja, MAAR…’ Alle hulp in tijd, geld en voedsel is welkom bij het realiseren van hun doelstellingen. In de viering van 19 februari 2017 zullen we ook aandacht besteden aan andere deelnemers van Blije Buren. Dit wordt een uitgebreidere kennismaking tussen onze twee gemeenschappen.
Peter is inmiddels genomineerd voor Amsterdammer van dit jaar en wat mij betreft zijn Peter en Francesca de Buren van het jaar. ‘Heb uw naaste lief’ brengen zij in praktijk.
Daarom hoort deze Vredesduif bij dit initiatief.

– – – – – – –

15. Op Vredeszondag 18 september 2016 kreeg Herman Huijmans, Interne begeleider bij Basisschool Crescendo, de vredesvlucht uitgereikt door voorganger Jeffrey Leander.
Motivering: Zijn vrijwilligerswerk: fundraising voor het onderwijs verbeteringsproject in Ghana, district Sumbrungu, Upper East Region. Het project heeft als doel het beter toerusten van leraren, schoolleiders en scholen en het aanschaffen van leerboeken voor scholen. Als initiator en organisator draagt Herman daar in zeer belangrijke mate aan bij.

“Toen ik Ghana bezocht, bijna 6 jaar geleden, had ik niet kunnen vermoeden wat daar op dit moment al bereikt zou zijn. Ik ben daar ook wel trots op. In 2010 bezocht ik mijn zoon die daar woonde en nam een kijkje in een aantal scholen. Ik begreep niet dat goed onderwijs mogelijk was onder de omstandigheden die ik daar aantrof. Ik voelde dat ik iets moest doen. We begonnen met de bouw van een Junior Highschool in een klein dorp in het district Sumbrungu. Na een jaar stond die school er, voorzien van meubilair, boeken en computers.

Effectieve onderwijstechnieken
“De wens van de bevolking was: betere leraren die getraind waren en de kinderen goed konden onderwijzen. Er was behoefte aan een trainingscentrum waar leraren bijeen komen en getraind in effectieve onderwijstechnieken. En ook dat centrum kwam er. Er werden 20 computers geïnstalleerd waar leraren, maar ook studenten op kunnen werken. Wekelijks bezoeken honderden leerlingen het centrum. Ook werden er boeken aangeschaft voor alle scholen in de regio.
Na 5 jaar zien we gemotiveerde leraren die beter onderwijs geven en ook meer gemotiveerde leerlingen. De prestaties gaan omhoog: meer leerlingen slagen voor het eindexamen na de Junior Highschool en stromen door naar hoger onderwijs. Ook ouders worden getraind om hun taak in de school management committees uit te voeren.

180 Leraren, meer dan 5000 leerlingen
“In het district Sumbrungu gaat het om ruim 180 leraren en meer dan 5000 leerlingen. Door het verbeterde onderwijs profiteren zij van betere kansen om zich te ontworstelen aan de armoede. Bovendien is het fijn om te horen dat leraren van de omliggende districten zeer geïnteresseerd zijn en de leraren van Sumbrungu vragen de nieuw verworven kennis en vaardigheden met hen te delen.
Ik voel mij zeer vereerd en erkend, vandaag, bij het ontvangen van de vredesduif
in deze gemeenschap.”
● Herman Huijmans

Je vindt meer informatie over het project op: www.impulsis.nl, www.edukans.nl en Het district sumbrungu.

– – – – – – –

14. Op zondag 15 mei 2016, Pinksteren, ging de vredesvlucht naar Sabine Christiaans.
Motivering – Henk Kemper: “Bij de voorbereiding van de Pinksterviering spraken Gerrard Boot en ik over de kracht en de waarde van mensen die met hart, ziel en passie werk maken van het mensen in communicatief opzicht op de been brengen, zodat zij begrepen worden en verstaan.
Wij keken of er binnen onze gemeenschap misschien iemand is die een bijdrage levert aan de versterking van begrip en communicatie tussen mensen, waardoor vrede en begrip tussen mensen versterkt wordt.
Wij denken dat er zo iemand in onze Duifgemeenschap is: iemand die dagelijks een bijdrage levert aan onderling begrip en groei van mensen in hun verbinding met anderen in hun omgeving. Gewoon doordat die mensen zich beter kunnen uitdrukken, in gesproken taal en uitdrukkingsvaardigheid.
“Medevoorganger Gerrard en ik menen dat die vaardigheid een basis is om verdraagzaamheid, begrip en onderlinge verbinding een impuls te geven. Die onderlinge verdraagzaamheid, liefde en verbondenheid versterkt. Jezelf kunnen uitdrukken, leren hoe je spreekt om verbinding te maken met anderen, het is de basis van echt contact, begrip en daardóór vrede en begrip.
Iemand die dat met passie en geduld doet is onze eigen Sabine Christiaans. Vanuit haar logopediepraktijk Bos en Lommer behandelt zij, samen met nog vijf collega’s, mensen, jong en oud, autochtone en nieuwe Nederlanders, met spraak- taal- gehoor- adem- en slikproblemen.

– – – – – – –

12. Marina Slot: “Op de tweede zondag van de advent, 6 december 2015,  wil ik de Vredesvlucht uitreiken aan Dieuwertje Blok, zij zou hier vanochtend aanwezig zijn, ware het niet dat ze onverwachts toch vanochtend een programma moet maken voor de NTR. Nu heb ik gevraagd aan Sinterklaas om de vredesduif in ontvangst te nemen en aan Dieuwertje over te dragen, want hij ziet Dieuwertje toch elke dag.

Motivering: “Ik heb Dieuwertje uitgekozen omdat zij niet alleen al jaren lang op een hele leuke en lieve manier het Sinterklaasjournaal presenteert, maar ook omdat zij het lef heeft gehad om mee richting te geven aan het moderner maken van het Sinterklaasfeest.
Want sommige bruine mensen hebben er last van dat Zwarte Piet de knecht is van Sinterklaas omdat wij vroeger als blanke mensen, o.a. in Suriname en overal ter wereld, altijd bruine mensen als knecht hadden of erger nog, als slaaf. Dus terecht komen er groene pieten, gele pieten, rode pieten te werk bij Sinterklaas. En in het Sinterklaasjournaal komen er nu steeds meer roetpieten bij en zelfs Sinterklaas was vrijdag door de schoorsteen gekropen om de knuffel van Rommelpiet te pakken te krijgen.

“Ik weet dat deze nieuwe invulling haar door sommigen niet in dank wordt afgenomen. Maar mijn stelling is: als premier Rutte iets van de moed en het leiderschap van Dieuwertje Blok zou hebben in de vluchtelingendiscussie, dan zou er nu veel meer semi- permanente en permanente opvang zijn voor al die zwervende mensen. Soms moet je om de vrede te brengen ook duidelijk zijn over wat er niet goed is in de wereld en daar is moed voor nodig.

“Dieuwertje schreef mij toen ik haar voor wilde dragen voor de Vredesvlucht:
‘Ik voel me nederig en vereerd en hoop natuurlijk een genuanceerde bijdrage te leveren aan de discussie, maar heb meestal toch het idee dat ik tekort schiet.
‘De stellingen aan beide zijden lijken wel van ondoordringbaar staal. Ik zal hem niettemin graag in ontvangst nemen en beschouwen als aanmoediging in plaats van beloning.’ ”

– – – – – – –

11. Op Vredeszondag 20 september 2015 bestemde Diana Vernooij de vredesvlucht voor Jamila Boubker, vanwege de praktische hulp en ondersteuning die zij samen met een groep vrienden geeft vanuit Amsterdam West aan vluchtelingen. Jamila is 27 jaar, werkt in het dagelijks leven als gezinsbegeleider, vooral met cliënten met een Arabische achtergrond die moeite hebben met de Nederlandse taal.

Motivering: Onder de paraplu van Amsterdam Helpt is Jamila met haar vrienden de groep Start Giving begonnen. Ze hebben eerder al kleren en spullen ingezameld en gesorteerd voor de illegalen van de vluchttoren, en inmiddels zijn ze zeer actief voor de Syrische vluchtelingen. Via buurtgroepen, moskeeën, studentenverenigingen en veel individuele personen is de groep juist deze week weer extra actief.

In de nacht van donderdag 17 op vrijdag 18 september verschijnt op facebook: “Kou en nood kennen geen bedtijd. Terwijl Amsterdam ligt te slapen, komt er een noodoproep binnen: sportcentrum Caland [sportcentrum in Nieuw West] heeft onverwachts nieuwe vluchtelingen moeten opvangen. Voor deze mensen is helaas niks geregeld, geen tandenborstel en geen deken om warm te blijven vannacht. Gelukkig staat onze opslag vol met jullie donaties.  Ready, steady, GO: Off we go, op naar de loods! Om 1:30 uur ’s nachts… 69 Dekens en kussens hebben vannacht een nieuwe eigenaar gevonden. De vluchtelingen kunnen eindelijk veilig en warm genieten van een fijne nachtrust. Voor ons is het ook bedtijd. Snel die paar uurtjes rust pakken, want morgen moet er weer gesorteerd worden!”

Er zijn nog meer spullen nodig: dekens, sokken en ondergoed.
Of geld, op: NL 12 INGB 0006 5056 91, ten name van Stichting AmsterdamHelpt, ovv. Start Giving.

Zelf meehelpen bij de opvang van vluchtelingen? Kijk op onze webpagina Vluchtelingenhulp ‘Welkom‘.

– – – – – – –
10. Op zondag 24 mei 2015, Pinksteren, ging de vredesvlucht naar Janny Resoort. 

Motivering: Janny is een sterke en intiatiefrijke vrouw die zich al meer dan 40 jaar inzet voor duurzaamheid en goed landbouw- en natuurbeheer in binnen- en buitenland. Dat laatste doet zij op vrijwillige basis. Zo heeft zij in onder meer in Koerdistan (Noord Irak), Malawi en Ethiopië gewerkt aan diverse projecten die duurzaamheid van natuur en landbouw bevorderen.  In veel van de gebieden waar ze werkzaam is geweest is strijd pas recent verleden tijd. We hebben bewondering hoe Janny daar haar kennis en inzet toepast om bij te dragen aan fragiele gemeenschappen en dat is een Vredesvlucht waardig. In september 2015 reist ze weer af naar Moldavië. Hier helpt zij de lokale bevolking met het beter houden van bijenkoloniën opdat dit leidt tot meer inkomsten voor een gemeenschap in het armste land van Europa. Janny Resoort is aangedragen door Chantal Omloo en Martine Reukers bij de doop van hun zoon Alec.

– – – – – – –
9. Op de 2e zondag van de veertigdagentijd, 1 maart 2015, reikte Jan Andreae de vredesduif uit aan Anja Meulenbelt met de woorden:
Motivering: “Al bijna 20 jaar heb ik met haar mogen reizen naar plekken op de aarde waar geen vrede is. Waar vrede zich niet laat zien. Op de meest mensonterende plekken.
Altijd brengt ze aandacht, kaarsen en chocola mee. Koffers vol.
Overal spreekt ze, demonstreert ze, loopt zij aan zij en hand in hand met hen die weerloos zijn. Ze maakt ruzie, stapt op als het nodig is en vertrekt ze geen spier.
Ze is publicist, schrijfster, feministe en politica. Ze was en is het icoon in de internationale vrouwenbeweging, werkte in de Balkanlanden, werkt in Palestina, zet zich in voor moslims en vecht tegen racisme. Ze schreef meer dan 40 boeken waarvan sommige in elf talen vertaald zijn. Zelf heeft ze jarenlang niet begrepen waarom ze beroemd en berucht werd, tot Huub Oosterhuis haar voorhield: “Je wordt geroepen.”
Het is die zin die maakt dat ze zich ging verdiepen in wat de Bijbel zegt over vrede, over liefde tot je naaste, die een mens is zoals jij. Ze liet zich door Huub dopen en is verbonden aan de Studentenecclesia.  Anja Meulenbelt, collega en vriendin, het is mij een groot genoegen je de duif van Noah die vruchtbaar land vond uit te reiken.”

– – – – – – –
8. Tweede adventszondag – 8 december 2014 –  Carolien Maris bestemde de vredesduif aan Desi Lieuw Hie.
Motivering: Desi is actief in het inloop spreekuur van Samen Sterk Vrouwen West in de Staatsliedenbuurt. Desi helpt mensen met schuldenproblematiek, waarbij vaak kwesties rond opvoeding, huiselijk geweld, heimwee of eenzaamheid meespelen. Ze was actief als vertrouwenspersoon van Stichting Samen Wonen Samen Leven (www.sw-sl.nl) bij het inloopspreekuur van De Buurtzaak in Slotervaart. Desi is van Surinaamse afkomst en transgender. Zij heeft veel ervaring met vooroordelen van mensen, ze is direct en integer. Desi laat zich door niemand de les lezen en doet haar werk met veel bevlogenheid en humor. Haar favoriete zinnetje is: “Wat ga jij zelf aan jouw situatie doen?”

– – – – – – –
7. Op vredeszondag – 21 september 2014 – reikte Diana Vernooij de vredesduif uit aan twee Duiven: Marc van de Giessen (gekozen voorganger) en Machiel Pouw, die samen deze zelfde week naar Zuid-Soedan vertrekken.
Motivering: Machiel gaat werken als directeur voor Save the Children en Marc werpt zich op het sociaal vormingswerk ter plaatse.

– Met Pinksteren op 8 juni 2014 is er geen vredesvlucht uitgereikt.

– – – – – – –

6. Tweede zondag in de Veertigdagentijd – 16 maart 2014 – Henk Kemper koos de oecumenische geloofsgemeenschap De Regenboog te Leiden, die op die dag met een flinke delegatie op bezoek was in De Duif.
Motivering: De Regenboog geeft op heel praktische manier invulling aan de woorden die Jezus bedoelde als hij het had over vrede en gerechtigheid. De gemeenschap wil vrede in de omgeving brengen, en heeft ging met jongeren appels plukken voor de voedselbank, deelde samen met daklozen soep en mutsen, wanten en sjaals uit en zamelt in voor de dak- en thuislozen. Het vredesduifje werd in ontvangst genomen door Ingrid Weitenberg, Voorzitter van de AKM, Algemene Kerkelijke Merenwijkraad.

– – – – – – –
5. Tweede adventszondag – 8 december 2013 – Diana Vernooij koos Shirin Musa, oprichter van Femmes4Freedom.
Motivering: Shirin’s ex-echtgenoot weigerde een scheiding. Zij dwong als eerste moslima een religieuze scheiding af in de Nederlandse rechtbank. Een wettelijke scheiding was nodig om echt verlost te zijn van haar ongewenste huwelijk. Nu strijdt Musa met haar stichting tegen ‘huwelijkse gevangenschap’, in de hoop op een even goede afloop voor haar lotgenoten.

– – – – – – –
4. Vredeszondag – 22 september 2013 – Helma Schenkeveld koos Fadi Halisso, een jonge Syrische Jezuïet uit Aleppo.
Motivering: Vorig jaar is Fadi gevlucht naar Libanon. Daar studeert hij aan een priesterseminarie. Hij heeft een hulporganisatie opgericht om zijn landgenoten die naar Libanon gevlucht zijn te helpen.

– – – – – – –

3. Pinksterzondag – 19 mei 2013 – Diana Vernooij koos Marie Louise Balagizi, een vrouw van het Grote Merengebied in Afrika, waar een derde wereldoorlog woedt.
Motivering: Marie Louise verricht al jaren vredeswerk onder moeilijke omstandigheden. Ze brengt vrouwen van Congo, Ruanda en Burundi bijeen om met elkaar aan vrede tussen deze landen te werken. Op dit moment is Marie-Louise gevlucht vanwege persoonlijke aanvallen op haar vredeswerk.

– – – – – – –
2. Reminiscere, de tweede zondag in de Veertigdagentijd – 24 februari 2013 – Marc van de Giessen koos Arie Boomsma.
Motivering: Arie kweekt begrip, moedigt mensen aan om met hun omgeving hun worsteling te delen en te staan voor wie je bent. Helaas is het stigma rond homoseksualiteit erg groot, blijkt er nog steeds een hoog percentage zelfmoordpogingen te zijn en is homo het grootste scheldwoord onder jongeren.
Vrede is iets dichtbij, je mag weten dat je ertoe doet.

– – – – – – –
1. Tweede zondag van de Advent – 9 december 2012 – Catrinus Mak koos voor de allereerste vredevlucht Harro Hoogerwerf.
Motivering: Harro is voortrekker van het interreligieuze Vredesberaad in Slotervaart. Midden tussen alle spanningen in de wijk stimuleert hij in Slotervaart de interreligieuze ontmoeting.

– – – – – – –
Vredesvluchten in 2015
1 maart = 2e zondag van de veertigdagentijd
24 mei = 1e Pinksterdag
20 september = vredeszondag
6 december = Tweede adventszondag

Vredesvluchten in 2016
21 februari = 2e zondag van de veertigdagentijd
15 mei = 1e Pinksterdag
18 september = vredeszondag
4 december = Tweede adventszondag

De vredesvluchten zijn altijd op:
de tweede zondag in de Veertigdagentijd
Pinksterzondag
de Vredeszondag
de tweede zondag van de Advent.

Zie ook: www.vredesvluchten.nl