Je best doen

Wat zit dat er toch ingeheid bij mij. Ik doe mijn best naar alles en iedereen. Naar mijn vrouw, naar mijn werk, naar mijn vriendinnen en vrienden, naar de kinderen en ik wordt er toch moe van… Maar als ik mijn best niet doe, voel ik me schuldig,  zenuwachtig.

Ik houd veel ballen in de lucht en denk dat ik dat wel kan volhouden. En ik denk zomaar dat ik niet de enige ben, dat de samenleving van nu dat ook van ons vraagt, wat zeg ik, bijna eist. En dan heb ik nog niet eens ouders om voor te zorgen, zieken om mij heen zoals vele werkende mensen die de mantelzorg voor een of meerderen er nog bij moeten doen.

Kwetsbare mensen
Deze week in het nieuws, 30.000 ontslagen in de zorg. Ik zit aan het ontbijt bij die boodschap en wij praten erover dat dit toch nooit goed kan komen. Er komen steeds meer ouderen en ik zie dat in de steden de eenzaamheid alleen maar groter wordt onder de kwetsbare mensen in onze samenleving. En ik als dominee maar preken over het Koninkrijk van God op aarde. Aandacht en zorg voor de mens die zorg nodig heeft, wordt steeds moeilijker en kostbaarder…

Maar er zit ook een goede kant aan dat  ‘je best doen’, we hebben ook geleerd om het beste te doen, om dingen goed te doen, om de goede dingen te doen. Ik heb geleerd om goed naar mensen te luisteren en dat gaat goed, daar wordt ik blij van en de ander ook. Waarin heb jij zo je best gedaan? Wat heb jij geleerd om goed te doen? Waar ben jij een kei in geworden? En waar zet je dat in? Op je werk, fijn, in je buurt, mooi, in je gezin, goed zo!

Half way home
Gisteren was ik naar een voorstelling van Mary Gauthier in Westwoud, een Amerikaanse zangeres op wereldtour die optreed in o.a.in de Schalm in Westwoud en in Paradiso in Amsterdam (zo dicht ligt dat bij elkaar!). Ze is singer en songwriter en vertelde dat ze met jonge soldaten die terugkeren uit Irak en Afghanistan, workshops doet in het schrijven van songs om hun ervaringen vorm te geven, om te verwerken wat er daar is gebeurd. Prachtig, mooi werk en bijzonder dat zij dat wat ze goed kan ten dienste stelt van mensen die kapot zijn door de oorlog, om te helen, om liefde toe te voegen aan het bestaan van jonge mensen die de levensdraad weer op moeten nemen. Een van die liederen heet ‘Half way home’ , van een jonge man die het maar niet lukt om echt thuis te komen met zoveel ellende in zijn rugzak.

Van zulke verhalen krijg ik weer moed, hoop en energie. Dan wil ik weer erg mijn best doen met alles wat ik in mij heb.

Doe je best!!!

Ds. Marina
marinaslot@kpnmail.nl

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.