Nog niet jarig!

Net terug uit Sri Lanka van een heftige en emotionele reis vieren we in de Duif dat de Duif en ik als voorganger 25 jaar met elkaar verbonden zijn. Een mooie viering met prachtige zang van het koor van de Duif dat van harte en uit volle borst zijn bijdrage leverde.  En zo mooi, ook vanuit mijn huidige gemeente was er een hele delegatie aanwezig.
Ik ben blij met de Duif die mij al meer dan 26 jaar een spiritueel dak heeft geboden, die mij ruimte heeft gegeven om mijzelf als voorganger te ontwikkelen en waar ik heb kunnen lachen en huilen over wat ik in het leven heb meegemaakt.
Een vrije kerk, met veel openheid en gesprek, een plek om je thuis te voelen in het huis van God en mensen, waar niks moet en veel mag. Waar iedereen welkom is niet alleen voor de koffie maar ook voor de maaltijd van de gemeenschap, voor het breken en delen. Of je nu hooggeleerd en zeer begaafd bent of dat  je vooral goed voelt en innerlijk weet wat er gebeurt, of je mooi in de kleren zit met de nagels gelakt, of dat je een beetje ruikt en de zeep niet zo vaak gebruikt. Je bent welkom!
Zo’n welkom voelt als een groot feest en dat mochten we met elkaar vieren.

Verbondsviering
Ik zal nooit vergeten dat ik binnen kwam in de Duif, in het koor mee ging zingen en bij de verbondsviering van Goos en Wim (die later mijn best vrienden zouden worden) moest zingen. Er kwamen niet zoveel nootjes uit omdat ik de hele viering heb zitten huilen. Ik die de gereformeerde en de hervormde kerk net had verlaten omdat er nog steeds gedoe en discriminatie van homo’s in de kerk was, ik mocht zingen bij een viering waar twee mannen in liefde verbonden werden met God en de gemeenschap.

Verjaardag
En dan na zo’n mooi feest, was ik ook nog jarig, ik heb de leeftijd van 62 jaar bereikt. En ik zei: “Dat vier ik niet, want er is al zoveel te doen en te doen geweest.”
Wonderlijk want ik vier mijn verjaardag altijd en overal. Verder riep ik al dagen dat ik met pensioen wil. Nu waren we na onze reis beiden flink ziek geworden, dus ik had helemaal geen energie om iets te doen.
Pas twee dagen van te voren begreep ik door een vraag van iemand in de Duif, dat dit allemaal kwam omdat mijn vader 62 jaar is geworden, maar niet ouder. Hij heeft niet van zijn pensioen kunnen genieten. Hij is er niet eens aan toe gekomen.
En dat allemaal zat al 45 jaar opgeslagen in mijn lichaam en in mijn systeem en kwam er nu totaal onbewust uit.
Vandaar dat niet vieren en met pensioen willen gaan… Opeens snapte ik dat het alles met mijn vaders levensloop te maken had. Ik wilde gewoon intuïtief helemaal niet 62 jaar worden, een gevaarlijke leeftijd. En ik wil vooral wel met pensioen en nog jaren genieten samen met Marleen.

Ik schrijf dit op met een brok in mijn keel en verdriet in mijn lijf. En ik voel me nog steeds niet jarig. Misschien komt het nog vandaag?

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.