Een Ode aan de mensen van de zorg

In deze dagen waarin de nieuwe regering zichzelf presenteert met haar plannen, rollen de miljarden over de tafel. Een ongemerkte gift van 2,1 miljard euro voor de zorg door de Tweede Kamer was al binnen, maar nu komt er nog meer. Hoeveel meer kunnen wij als ‘normale’ mensen bijna niet bevatten, want het gegoochel met cijfers is niet van de lucht.
Maar één ding weet ik wel, er moet geld bij en gauw ook.

Afhankelijk van alles en iedereen
Als dominee kom ik veel bij zieke en oudere mensen, mensen die afhankelijk zijn van alles en iedereen en ik zie hoe de mensen van de zorg hun uiterste best doen om hen te helpen.
Iedereen is gericht op de mensen en hun welzijn of ik nu in het Noorderlandhuis, het Nicolaas, Lindendael of in het ziekenhuis kom. Of ik nu mensen van de Thuiszorg, Buurtzorg of wijkverpleging zie en spreek, het belang van de cliënt/patiënt staat voorop. En ik heb gezien hoe ze soms moeten roeien met te korte riemen, met te weinig personeel, met gebrekkig middelen. Ik heb gezien hoe vrijwilligers steeds meer moeten doen om de mensen hun vertier en afleiding te geven. En hoe belangrijk het is er dat er vrijwilligers zijn die waken en zorgen voor terminale patiënten thuis.

Schaamte om wat niet meer kan
Ik zie hoe de mensen uit de zorg voor en achter de schermen ( want denk ook aan de keuken, de wasserij en linnenkamer) zich soms schamen over wat er niet meer kan. Over de strenge regels – op kantoor bedacht- zoals de kamer ontruimen binnen een week na overlijden. Soms is iemand nog niet eens begraven en dan moet er al met de geliefde spulletjes worden gesleept. En dan staat de kamer nog een heel weekend leeg, waarin toch niks gebeurt.

Buurtzorg
Er zijn natuurlijk al stemmen en organisaties die het anders doen en anders zouden willen, veel meer zeggenschap van de mensen die het werk doen, de professionals voor de menselijke maat van de dingen.
Met plezier en bewondering kijk ik naar Jos de Blok en de enthousiaste en kundige mensen van Buurtzorg. Want als voormalig manager in grote organisaties heb ik zelf op een gegeven moment ook ingezien dat je als manager de mensen die het werk doen, moet faciliteren zodat zij hun werk goed kunnen doen. En als dat besef door begint te dringen, zullen mensen in de zorg ook weer meer plezier in hun werk krijgen. Want wat heb ik een groot respect voor hen die alle werkdagen en vaak meer wijden aan de liefde in natura. Zij verdienen meer en beter van ons en onze samenleving én ze verdienen het grootste respect.

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.