Trouwstress

Omdat ik een flink aantal paren heb getrouwd in de Duif en elders, wilde ik, nu ik de liefde van mijn leven heb ontmoet graag met haar trouwen in de Duif, de kerk voor iedereen. Een heerlijk vooruitzicht, want wat is het mooi om dat mooie ritueel van verbinding mee te maken met elkaar. Alles is vrijwel klaar, de kaarten bezorgd,  de liturgie gedrukt, de liederen ingestudeerd, de trouwbeloftes geschreven… dus je zou zeggen dan moet je daar toch alleen maar feestelijk naar toe kunnen leven.

Taartjes
Maar nee de dominee maakt zich druk om taartjes, is er wel genoeg voor iedereen? Moeten we toch niet wat bij bestellen ?Nu ben ik wat taartjes betreft erfelijk belast want mijn moeder was er dol op. Ze gebruikte alles als argument om een taartje te mogen eten, elke gelegenheid in vreugde en in verdriet was aanleiding: als haar bloeddruk goed was, mocht ze een taartje als beloning; als het te hoog was, mocht ze een taartje als troost.

Maar wat vreemd,de zenuwen gieren door mijn keel, niet vanwege het trouwen zelf maar de praktische zaken spelen op. Ik heb de regie niet, moet alles uit handen geven en dat is niet mijn sterkste kant.

Dus bijleren maar weer, loslaten, diep zuchten en vooral veel lachen om mezelf. Wat is het een belevenis om dit mee te maken.

Schijnwerpers
Ik weet niet of het uitmaakt of je 30 of 60 jaar bent, maar ik vind het heel wat. Ik sta wel vaker in de schijnwerpers, maar dan is het meestal in mijn  rol als predikant, dienstbaar aan de gemeenschap.

Maar nu zijn wij het zelf die even de rol van superster spelen en dat terwijl we allebei zo gewoon zijn.

Bijbels wonder
Maar kennelijk toch niet, want ik hoor van heel veel mensen dat ze komen naar de Duif. Gelukkig is er plek voor iedereen en die taartjes zal ook wel loslopen. Hoewel gisteren belde de ceremoniemester op naar Marleen of ze haar familie even wilde bellen. Het ging om haar Surinaamse nicht. Ze had gezegd dat ze iemand meenam, maar toen Marleen aan het eind van het telefoongesprek  concludeerde dat  ze dan totaal met zijn vieren komen, zei de nicht, ja het kunnen er ook zeven zijn. Nou dan weet ik het niet meer, ik hoop op een bijbels wonder als de hele Surinaamse familie meekomt.

We gaan er gewoon heel erg van genieten.

Ds. Marina
marinaslot@kpnmail.nl