Uitzwaaien

Ze is bijna 26 jaar, dapper en moedig stapt ze de wereld in, heeft alles achter zich gelaten.
We staan op Schiphol met familie en vriendinnen en genieten nog even van elkaars gezelschap.
Iemand vraagt: “Heb je je sleutels?”
“Welke?” is het antwoord.
Haar huis is opgeruimd, de fiets is verkocht en dan heb je niet één sleutel meer. Moeilijk voor te stellen voor ons mensen die toch wel leven met enig bezit.

Ontmoeting en samenzijn
Ze gaat naar Suriname om daar te wonen en te leven. Het land waar ze zich gelukkig voelt door de temperatuur, door de mensen, het gebrek aan agendadruk, de tijd voor ontmoeting en samenzijn.
Ze gaat vrijwilligerswerk doen en uitrusten van een lange en intensieve periode met veel werk en zorg.
En ze gaat op zoek naar haar passie in het leven, alle diploma’s zijn opgeborgen in een verhuisdoos, want die hebben haar nog niet gebracht bij wat ze werkelijk wil.

Erwtensoep
Een van de vriendinnen zegt: leef je dromen!
En dan is het zover, tranen vloeien en met een dikke brok in mijn keel, zwaai ik haar uit.
De ‘kleine’ die geen kleine meer is, maar een vrouw van de wereld die kiest voor een eigen bestaan op een andere plek in de wereld, ver weg van dat koude Holland.
Hoewel ze bij onze laatste lunch wel erwtensoep nam, nog even dat lekkere Hollandse eten…
Communicatie kan tegenwoordig over de hele wereld zelfs met beeld, maar wat zal ik haar missen.
Maar wat het belangrijkste is, is dat zij heel, heel blij is daar.

Ds.Marina
marinaslot@kpnmail.nl