Vrijheid

Vorige week overleed een bijzonder mens  en we hebben hem begraven.

Mpho Ntoane, een prachtige zwarte zuidafrikaan die in 1974 mijn leven binnenstapte, toen ik theologie studeerde in Kampen.

Hij kwam met zijn gezin naar Nederland om te promoveren, en schoof met  zijn charme en zijn lach, zijn vriendelijkheid en kennis voor ons bijna ongemerkt in die totaal witte studentengemeenschap. Hij maakte Kampen rijp voor de vele buitenlandse studenten die nog zouden volgen.

Toen ik dominee werd in Hoogkarspel en Westwoud was hij erbij en hij zei: ik ben zo blij dat je nu dominee bent geworden!!

Herinneringen
Eigen herinneringen buitelen door mijn hoofd:  het verhaal dat zijn opa door een leeuw was opgegeten! Of die keer dat hij rollend van de lach met  zijn vriend onze flat binnenkwam: de buschauffeur was de halte voorbijgereden, want hij had hen natuurlijk niet gezien in het donker. En dat was echt zo, want er waren in die tijd nog niet van die mooie verlichte bushokjes zoals nu.

Toen wij die avond ook nog bezig waren met de bloembakken op het balcon van Afrikaantjes te voorzien, kwamen ze helemaal niet meer bij van het lachen.

Dansen
Zijn afscheid heette ‘Viering van het  leven’  geheel in zijn stijl met een foto van een dansende Mpho op de liturgie. En wat kon hij dansen, moeiteloos, een en al muziek in zijn lijf,  prachtig! De verhalen maakten een compleet beeld van hem en zijn leven.

Twee uur lang vertelden velen over de mens die ons allen het gevoel heeft  kunnen geven dat hij naast je stond.

En ze leveren een consistent beeld op van een mens die altijd zijn leven in dienst  stelde van vrijheid, vrijheid voor Zuid Afrika, vrijheid voor mensen hier, mensen die net zoals hij door hun kleur opvallen in een samenleving die nog steeds dominant wit is. Een mens die met en dankzij  zijn eigen geschiedenis anderen heeft geholpen als pastor in de oude wijken van Rotterdam om zich te nestelen, om zich niet minder te voelen dan de witte buur, om met hun eigen geschiedenis in het reine te komen.

vrijheid verankerd
Iemand zei: Nelson Mandela heeft de vrijheid van mensen met alle kleuren beleidsmatig verankerd, Mpho heeft het geleefd hier in Rotterdam en hij heeft de gemeenschap gebouwd van mensen met al die verschillende achtergronden.

Hij heeft mensen bemoedigd, hoop gegeven, maar  hen ook naar zichzelf laten kijken. En dat allemaal vanuit het perspectief  van de liefde voor mensen en voor God. Een begrafenis met veel kleuren, heerlijk wat een mooie mensen bij elkaar, eerlijke verhalen en de lichtheid en vrolijkheid van de Zuidafrikanen, Surinamers, Kaapverdianen, hun muziek en gezang maakten die dag tot een echte viering.

In stromende regen
Zelfs op het moment dat we met ruim 400 mensen in de stromende regen op de  begraafplaats stonden en we niet verder mochten omdat de papieren niet in orde waren ( Hollandser kan niet), zelfs toen bleef de Surinaamse gemeenschap zingen en dansen en niemand had meer last van de regen.

Vrijheid en liefde gaan hand in hand en die beiden maken ons licht en vrolijk door alle donkere dagen heen.

Ds.Marina Slot                                                                            marinslot@kpnmail.nl